Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

κείμενο επ' αφορμή του εξώφυλλου της εφημερίδας "Πρώτο Θέμα" μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα


Πρώτο Θέμα… γραμμένο με αίμα


Το κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας Πρώτο Θέμα αποτέλεσε ακόμα μία ημέρα ντροπής στην ιστορία της ελληνικής δημοσιογραφίας προκαλώντας πλήθος φωνών αγανάκτησης και οργής. Η εμφάνιση της εικόνας του νεκρού Παύλου Φύσσα στα χέρια της κοπέλας του δημιούργησε καταρχάς το απλό ερώτημα, πώς βρέθηκε δηλαδή η φωτογραφία αυτή στα χέρια της εν λόγω εφημερίδας. Αυτό το γεγονός έρχεται να επιβεβαιώσει τους ισχυρισμούς της μάνας του Φύσσα, ότι υπάρχει δηλαδή βίντεο της δολοφονίας το οποίο έχει κατατεθεί στην ασφάλεια, ενώ και οι σχέσεις του εκδότη της εφημερίδας Θέμου Αναστασιάδη με τους κρατικούς μηχανισμούς (βλέπε υπόθεση Ζαχόπουλου) μας οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα.

 Το «δεν ξεχνώ το φασισμό» που συνόδευε τη φωτογραφία του εξωφύλλου φαίνεται αρκετά ειρωνικό αν αναλογιστούμε ότι μέχρι πρότινος η ίδια εφημερίδα έκανε φασιστική προπαγάνδα. Αυτό το πετύχαινε προβάλλοντας την κοινωνική δράση της Χρυσής Αυγής (συσσίτια για Έλληνες, συνοδεία και προστασία ηλικιωμένων σε περιοχές όπως ο Άγιος Παντελεήμονας), φιλοξενώντας πρόσωπα όπως ο Κασιδιάρης και ο Γερμενής διεξάγοντας ιδεολογικό πόλεμο σε χώρους της αριστεράς κατονομάζοντας τους ως απειλή. Παράλληλα με αυτό, φρόντιζε να κλείνει τα μάτια σε τραμπουκισμούς σε σχολεία, σε ξυλοδαρμούς αγωνιστών (όπως η δολοφονική επίθεση των χρυσαυγιτών στα μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα), καθώς και σε δολοφονίες μεταναστών (όπως αυτή στα Πετράλωνα). Ούτε ο Θέμος ούτε το Πρώτο Θέμα αποτελούν βέβαια εξαίρεση στον κανόνα των ΜΜΕ, τα οποία στα πλαίσια του ρόλου τους προμόταραν ένα προηγούμενο διάστημα το λόγο και τη δράση της Χρυσής Αυγής προωθώντας τον ακροδεξιό, εθνικιστικό, ρατσιστικό πολιτικό λόγο και τα αντίστοιχα ιδεολογήματα στην ευρεία μάζα του λαού.

Μετά όμως από τη δολοφονία του Φύσσα την προηγούμενη Τρίτη, ο ίδιος βλέποντας ότι δεν μπορεί με την ίδια άνεση να κάνει την ύπουλη φασιστική προπαγάνδα του, αποφάσισε να το παίξει «αντιφασίστας». Προσπαθώντας, όμως, να βγάλει φράγκα πουλώντας φτηνό αντιφασισμό πάνω από το πτώμα του Παύλου Φύσσα, πυροδότησε την οργή και την αγανάκτηση του λαού, καθώς πέρα από την προφανή έλλειψη στοιχειώδους σεβασμού απέναντι στην οικογένεια του θύματος, το πλασάρισμά του ως «από πάντα αντιφασίστα» που μας παρακινεί «να μην ξεχάσουμε» το φασισμό αποτελεί μια ξεκάθαρη πρόκληση και κοροϊδία απέναντι στους εργαζομένους και τη νεολαία.

Ο αντιφασιστικός αγώνας, τελικά, πέρα από τους φασίστες βρίσκεται και ενάντια σε όλους όσους ένα προηγούμενο διάστημα έθρεψαν το φίδι του φασισμού. Όποιος λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο, το μαζικό λαϊκό κίνημα, να ξέρει ότι στο μέλλον θα βρεθεί υπόλογος μπροστά του. Οι «αχρωμάτιστες» πολιτικές τοποθετήσεις έχουν τελειώσει.
Ο καθένας φέρει ευθύνη για τα λεγόμενά του και ακόμα περισσότερο για αυτά που δεν λέει.

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

Κείμενο για την προηγούμενη ΓΣ [17/9]

Λίγα λόγια
για ένα αστείο που πρέπει να κοπεί...

Την Τρίτη 17/9 στο κτήριο του Παιδαγωγικού διεξήχθη, όπως είχε αποφασιστεί από το Διοικητικό Συμβούλιο του φοιτητικού συλλόγου Νομικής, Γενική Συνέλευση του συλλόγου προκειμένου να συζητηθεί η κατάσταση όπως διαμορφώνεται στη σχολή μας, στο πανεπιστήμιο, ευρύτερα στο χώρο της εκπαίδευσης, με κυρίαρχη αφορμή την ένταξη των διοικητικών υπαλλήλων του πανεπιστημίου μας σε διαθεσιμότητα και τις επικείμενες απολύσεις στο διοικητικό προσωπικό, καθώς και την αντίστοιχη κατάσταση στο χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Η συζήτηση που έλαβε χώρα ήταν αρκετά χρήσιμη καθώς από όλες τις τοποθετήσεις των πολιτικών συλλογικοτήτων που εν τέλει συμμετείχαν (ραπαν-σαφν, αντινομια, αρεν, αγωνιστικές κινήσεις) διαφάνηκε αφενός η σύνδεση της επίθεσης στους διοικητικούς τόσο με την ευρύτερη κυβερνητική πολιτική όσο και με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και πιο συγκεκριμένα το Σχέδιο Αθηνά, με συνδετικό κρίκο την περιβόητη «αξιολόγηση», αφετέρου η αναγκαιότητα συγκρότησης του φοιτητικού κινήματος στα πλαίσια ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου που σαν μια γροθιά θα καταφέρει εν τέλει να προκαλέσει ρήγματα στην κυβερνητική πολιτική.
Ωστόσο, θεωρούμε σημαντικό να διευκρινίσουμε κάποια πράγματα τόσο επί της διαδικασίας όσο και σχετικά με πολιτικές συλλογικότητες που στο όνομα του συλλόγου μας έχουν ταράξει δια της απουσίας τους ή τέλος πάντων της «θεαματικής» αποχώρησής τους μετά καταγγελίας από τις διαδικασίες των Γενικών Συνελεύσεων. Και όχι δεν αναφερόμαστε στις προ πολλού ξεπουλημένες ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, που για εμάς τίποτα δεν είχαν δεν έχουν και δεν θα έχουν ποτέ να πουν και να προσφέρουν στο φοιτητικό κίνημα. Αναφερόμαστε σε μια πολιτική συλλογικότητα με αγωνιστικό αριστερό πολιτικό λόγο, στο Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ).
Και η αναφορά μας αυτή έγκειται στο γεγονός ότι, για άλλη μια φορά, πριν ξεκινήσουμε τη διαδικασία της Γενικής Συνέλευσης και ενώ πολλοί φοιτητές εισέρχονταν εκείνη τη στιγμή στο χώρο, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών αποφάσισε να αποχωρήσει. Είναι πραγματικά χυδαίο για μια αριστερή πολιτική δύναμη το πως μια κίνηση που υπονομεύει ξεκάθαρα την όποια δυνατότητα διεξαγωγής συνέλευσης, μπορεί να βαφτιστεί «πολιτική υπευθυνότητα», «πολιτική σοβαρότητα», «σεβασμός απέναντι στο σύλλογο», όταν είναι ο ίδιος ο σύλλογος που αποχαυνώνεται εν τέλει και συσσωρεύει ηττοπάθεια μέσα από μια διαδικασία άμαζων συνελεύσεων όπου χάνεται η απαρτία. Πόσο μάλλον στο βαθμό που (και αυτό είναι καθαρά μαθηματικά) αν είχε παραμείνει το ΜΑΣ, ο αριθμός των παρευρισκομένων θα ξεπερνούσε εν τέλει σε ικανοποιητικό βαθμό το προβλεπόμενο εθιμικά όριο της απαρτίας (εν δέκατο των ψηφισάντων στις φοιτητικές εκλογές… με βάση τις τελευταίες εκλογές: 140).
Αυτή η πολιτική στάση από πλευράς του ΜΑΣ δεν είναι η πρώτη φορά που διακυβεύει ολόκληρες Γενικές Συνελεύσεις, ούτε έχουν λείψει οι φορές που ο σύλλογος έχει στερηθεί παντελώς τη δυνατότητα συγκρότησης σε αποφασιστικό σώμα συνέλευσης και λήψης αγωνιστικής απόφασης σε μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα.
Για εμάς, ως ΡΑΠαΝ-ΣΑΦΝ, τέτοιου τύπου κινήσεις δεν μπορούν να συμπυκνωθούν σε μια σειρά από «ατυχείς επιλογές» ούτε προφανώς συνιστούν κανενός τύπου «υπεύθυνη στάση». Αντιθέτως, είναι ξεκάθαρο ότι πλαισιώνουν μια συνολικότερη κατεύθυνση απαξίωσης, υποβάθμισης και εργαλειακής αντιμετώπισης των Γενικών Συνελεύσεων με την ταυτόχρονη προσπάθεια ενδυνάμωσης παράλληλων περίκλειστων κομματικών δομών όπως και αν αυτές βαφτίζονται: «Επιτροπές Αγώνα», «Συνελεύσεις Ετών»· αρκεί να μην είναι Γενικές Συνελεύσεις. Και με τον όρο εργαλειακή αντιμετώπιση εννοούμε ακριβώς την συμμετοχή και τη δραστηριοποίηση μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις ως εργαλείο για την επίτευξη κάποιων στόχων (π.χ. ηγεμόνευση πολιτικού πλαισίου) και μόνο στο μέτρο που επιτυγχάνονται αυτοί οι στόχοι.
Για να συνοψίζουμε:
1)     Η απαρτία μιας Γενικής Συνέλευσης κρίνεται την στιγμή που καλείται να περάσει στο στάδιο της ανάγνωσης των πλαισίων και της ψηφοφορίας. Στη βάση αυτού είναι σκόπιμο και γόνιμο κατά την γνώμη μας να ξεκινάει πάντα μια διαδικασία με τις αξιώσεις της Γενικής Συνέλευσης, έτσι ώστε να ανοίγεται και η κουβέντα στα μέλη του συλλόγου ανεξάρτητα από το αν συγκεντρώνεται εξαρχής η απαρτία ή όχι. Όποια πολιτική συλλογικότητα αποχωρεί a priori, χωρίς να δέχεται τα παραπάνω το μόνο που κάνει είναι να διαλυτοποιεί τη διαδικασία.
2)     Η κατάσταση αυτή τη στιγμή στο χώρο της εκπαίδευσης, και συγκεκριμένα του πανεπιστημίου, είναι εξαιρετικά κρίσιμη ξεδιπλώνοντας παράλληλα εξαιρετικές ευκαιρίες για τη συγκρότηση του φοιτητικού κινήματος πλάι σε άλλα αγωνιζόμενα κομμάτια στο χώρο της εκπαίδευσης με όρους ενός μετώπου που θα επιδιώξει κεντρική πολιτική αντιπαράθεση. Σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία με τα γεγονότα να τρέχουν και να εκτυλίσσονται με απρόβλεπτο τρόπο και μία προηγούμενη συνέλευση να μην πραγματοποιείται εν τέλει λόγω χαμηλής προσέλευσης, για εμάς, ως ΡΑΠαΝ-ΣΑΦΝ, είναι ξεκάθαρο ότι ο σύλλογος θα έπρεπε οπωσδήποτε την Τρίτη 17/9 και εν όψει της 48ωρης απεργίας (18-19) να έχει λάβει απόφαση έστω και με την πιο οριακή απαρτία, δεδομένης και της αντικειμενικής δυσκολίας ενημέρωσης και προπαγάνδισης στο βαθμό που η σχολή αυτές τις μέρες είναι κλειστή.
3)     Είναι ξεκάθαρο το πώς πολιτικά σχέδια για την δημιουργία και την ενίσχυση δομών εντός του φοιτητικού συλλόγου που θα αποκεντρώνουν την κουβέντα οδηγώντας εν τέλει σε πιο κλειστές παράλληλες δομές και διαδικασίες όπως η Επιτροπή Αγώνα και η Συνέλευση Έτους, αντίκεινται πλήρως και τείνουν να υποτιμούν με κάθε ευκαιρία την διαδικασία της Γενικής Συνέλευσης του συλλόγου. Η κατεύθυνση που ακολουθεί το ΜΑΣ δεν είναι τυχαία αλλά εδράζεται σε μια αντίληψη που θεωρεί ότι μια αντίρροπη πολιτική κίνηση εντός του συλλόγου μπορεί να προέρθει αυτή τη στιγμή μόνο και καταρχήν από μία ριζοσπαστική μειοψηφία, συνδέοντας την ριζοσπαστικότητα αυτή πολλές φορές με την εργατική της ταξική καταγωγή. Είναι μια αντίληψη που διαιρεί το σύλλογο, διασπά την έννοια των ενιαίων φοιτητικών συμφερόντων και άρα της ενιαίας  διεκδίκησής τους από πλευράς των φοιτητών.
Ως ΡΑΠαΝ-ΣΑΦΝ θεωρούμε ότι πρέπει ως σύλλογος να πάρουμε σαφείς αποστάσεις από τέτοιες λογικές και τέτοιες πρακτικές που δεν διστάζουν να αφαιρούν την δυνατότητα έκφρασης του συλλόγου μας προς την κοινωνία σε τόσο κρίσιμες στιγμές.

Απέναντι στην απαξίωση των συλλογικών διαδικασιών από πλευράς ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, την συνειδητή υποβάθμισή τους, ακόμα και το «σαμποτάρισμα» πολλές φορές από πλευράς του ΜΑΣ, ο μόνος τρόπος να διατηρήσουμε ζωντανό το σύλλογο και τις διαδικασίες του είναι μέσα από την μαζικοποίησή τους, μέσα από τη διενέργεια ζωντανών, μαζικών διαδικασιών, που θα κάνουν τις απούσες πολιτικές συλλογικότητες να το σκέφτονται δύο φορές εάν δεν θέλουν να καταλήξουν στη χειρότερη ένα εμπόδιο, στην καλύτερη μια περιττή παρένθεση στην πολιτική ιστορία του φοιτητικού συλλόγου Νομικής.

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Κείμενο κάλεσμα στη ΓΣ της Τρίτης 17/9


Κάλεσμα σε Γενική Συνέλευση του Φ.Σ. Νομικής την Τρίτη 17/9

 

Η δικομματική-πλέον- κυβέρνηση Ν.Δ.-Π.Α.Σ.Ο.Κ, ακολουθώντας πιστά την ευρωπαϊκή συνταγή των απολύσεων, της τρομοκρατίας, των περικοπών, των ιδιωτικοποιήσεων και των επιτάξεων, συνεχίζει ακάθεκτη την πολιτική της λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων και της νεολαίας . Η φθινοπωρινή κολεξιόν, όμως, της σειράς «Success story 2», περιλαμβάνει μαζί με την επίθεση και το «ξεσκαρτάρισμα» στο Δημόσιο  -και πάντα στο πνεύμα της εξαθλίωσης των λαϊκών στρωμάτων- τη διάλυση της Υγείας και της Εκπαίδευσης.

 

 Όσον αφορά στον φάκελο «Εκπαίδευση», το Νέο Λύκειο είναι στα σκαριά και οι νέοι μαθητές θα πρέπει να αξιολογούνται με νέα πιο εντατικά εξεταστικά φίλτρα [μιλάμε για 4 εξεταστικές πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και ακόμη πιο αυστηρά κριτήρια πρόκρισης στην επόμενη τάξη], ώστε να προετοιμαστούν καταλλήλως για να γίνουν οι νέοι εντατικοποιημένοι, πειθήνιοι, ελαστικοί εργαζόμενοι της Ελλάδας των 400 ευρώ και της ανεργίας.

 

Ταυτόχρονα, χιλιάδες  εκπαιδευτικοί βρίσκονται σε διαθεσιμότητα ή μετατίθενται από πόλη σε πόλη, αφού σχολεία κλείνουν κ συγχωνεύονται και θέσεις εργασίας καταργούνται. Παρά την προηγούμενη επίταξή τους από την κυβέρνηση, όμως, οι εκπαιδευτικοί βγαίνουν ξανά στους δρόμους, κηρύττουν απεργίες διαρκείας και καλούν κάθε πληττόμενο από την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, αλλά και την κυβερνητική πολιτική, κομμάτι της κοινωνίας να συμπορευθεί μαζί τους.

 

Την ίδια στιγμή, 1.700 διοικητικοί υπάλληλοι στα Ιδρύματα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης χάνουν τις θέσεις εργασίας τους. Αυτοί, όμως, οι εργαζόμενοι, οι «κοπρίτες», όπως τους αποκαλεί ο Πάγκαλος, κινητοποιούνται δυναμικά τις τελευταίες εβδομάδες και μάχονται με απεργία και κλείσιμο των σχολών, όχι μόνο ενάντια στην απόλυσή τους, αλλά και ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση εν γένει, στην ίδια εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που πλήττει κ εμάς ως φοιτητές.

 

Και για να εξηγούμαστε, ο αγώνας των διοικητικών –όπως και των εκπαιδευτικών- δεν είναι ένας αγώνας δίκαιος και μόνο, στον οποίο θα πρέπει να σταθούμε απλώς αλληλέγγυοι. Πιο συγκεκριμένα, η μείωση του διοικητικού προσωπικού θα οδηγήσει σε υπολειτουργία των ιδρυμάτων, ενώ θα ανοίξει το δρόμο για την ουσιαστική εφαρμογή του Σχεδίου Αθηνά και του θεσμού της Αξιολόγησης των Ιδρυμάτων. Η απόλυση χιλιάδων εργαζομένων στη Διοίκηση των Πανεπιστημίων, όλως τυχαίως κουμπώνει με τις συγχωνεύσεις, αυτονομήσεις και καταργήσεις τμημάτων[ βλ. διοικητική αυτονόμηση Νομικής και διάσπαση πτυχίου]. Εξ’ άλλου, ας μη ξεχνάμε ότι η επίθεση που γίνεται από μεριάς Υπουργείου και Κυβέρνησης στο χώρο της εκπαίδευσης είναι συνολική και καλύπτεται πάντα από ένα πέπλο «αξιοκρατίας» (μόνο οι άξιοι θα τα καταφέρουν). Αυτό σημαίνει ότι στο βωμό της «αξιοκρατίας» και της εξυγίανσης της εκπαίδευσης απολύονται νυχθημερόν εκπαιδευτικοί και διοικητικοί υπάλληλοι, ενώ εμείς διαγραφόμαστε, παίρνουμε πτυχία κουρελόχαρτα-εισιτήρια για την ανεργία, πληρώνουμε για τους κώδικες και τα συγγράμματά μας, για την σίτιση και τη στέγαση. Πίσω από το ίδιο Υπουργείο και την ίδια κυβέρνηση κρύβονται τόσο οι απολύσεις των εργαζομένων, όσο και τα πειθαρχικά συμβούλια απέναντι στους φοιτητές που έρχονται από Γενάρη με τους εσωτερικούς κανονισμούς των Ιδρυμάτων, η διάσπαση των πτυχίων μας και η εισαγωγή αλυσίδων μαθημάτων.

 

Επειδή, λοιπόν, ο αντίπαλος είναι κοινός, κοινός πρέπει να είναι και ο αγώνας μας εναντίον του. Για να πετύχουμε ένα γερό πλήγμα στην εκπαιδευτική πολιτική που πλήττει από γονείς και μαθητές μέχρι εκπαιδευτικούς, διοικητικούς και εμάς τους ίδιους, τους φοιτητές, θα πρέπει να φτιαχτεί ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο με ορίζοντα την ανατροπή των κυβερνητικών επιλογών. Είναι κρίσιμο, λοιπόν, στο δίλημμα εξεταστική και νηνεμία ή κινητοποιήσεις και αναβρασμός να διαλέξουμε το δεύτερο, παίρνοντας αγωνιστικές αποφάσεις στις συλλογικές μας διαδικασίες και αγωνιζόμενοι για δημόσια, δωρεάν εκπαίδευση και για ένα μέλλον με αξιοπρέπεια!

 

Όλοι στο Συλλαλητήριο των Εκπαιδευτικών τη Δευτέρα,16/9, 12.00 στα Προπύλαια!

 
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Φ.Σ. ΝΟΜΙΚΗΣ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 17/9, 13.00