κοινό κείμενο ΡΑΠαΝ-ΣΑΦΝ / ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ ΕΑΑΚ για τον αγώνα των εργαζομένων στην ΕΡΤ

Για να πιάσετε σήμα πάρτε αποχουντοποιητή…

Από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και μετά, ήταν πλέον πιο σαφές από ποτέ ότι είχαμε και έχουμε να κάνουμε με μια κυβερνητική πολιτική που επιτίθεται με τον πιο σκληρό τρόπο στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Αυτή η πολιτική της λιτότητας και του αυταρχισμού αναιρεί δικαιώματα και κοινωνικούς συμβιβασμούς του παρελθόντος με πρωτοφανή τρόπο.

Έτσι, μετά από μια σειρά κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων (βλ. πολιτική μέσα από Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου), μετά τις επιστρατεύσεις των εργαζομένων του μετρό και των ναυτεργατών, μετά την προληπτική επιστράτευση των καθηγητών, το επόμενο χτύπημα απέναντι στους εργαζομένους συντελέστηκε με το αιφνίδιο κλείσιμο της ΕΡΤ με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και την απόλυση μέσα σε μία μέρα 2650 εργαζομένων.

Συγκεκριμένα, μετά από ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Ν. Κεδίκογλου, γνωστοποιήθηκε η βούληση της κυβέρνησης να καταργηθεί εν μια νυκτί η ΕΡΤ ως κέντρο αδιαφάνειας και στα πλαίσια της δημοσιονομικής πολιτικής όπως την επιτάσσουν Τρόικα και ΕΕ και στη θέση της να ιδρυθεί μια νέα δημόσια(?) τηλεόραση (ΝΕΡΙΤ) με λίγους (και καλούς - προφανώς) εργαζομένους. Αυτή η χουντικής εμπνεύσεως κίνηση από πλευράς κυβέρνησης μπορεί να αναλυθεί από πολλές πλευρές:

1)  Είναι πλήρως εναρμονισμένη με την πολιτική κυβέρνησης τρόικας και ΕΕ, δηλαδή με την πολιτική της συρρίκνωσης του δημοσίου τομέα, των ιδιωτικοποιήσεων, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, της τσάκισης των εργασιακών δικαιωμάτων και των μαζικών απολύσεων (15.000 απολύσεις αναμένονται να γίνουν μόνο στους καθηγητές μέχρι το τέλος του 2013).

2) Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ίδιοι που επικαλούνται την αδιαφάνεια είναι αυτοί που την προωθούσαν και την συντηρούσαν στην ΕΡΤ (και γενικά στο δημόσιο τομέα), δηλαδή οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, διορίζοντας «φιλαράκια» τους με παχυλούς μισθούς ώστε τώρα να κατηγορούν χιλιάδες εργαζόμενους ως «αντιπαραγωγικούς» και περισσευούμενους.

3) Το μαύρο στην οθόνη της ΕΡΤ μέσα σε μια μέρα ουσιαστικά σημαίνει ακόμη δύο πράγματα. Αφ’ ενός, σηματοδοτεί το νέο, αυταρχικό τρόπο τύπου «αποφασίζουμε και διατάζουμε», με τον οποίο η κυβέρνηση Σαμαρά επιδιώκει να παίρνει από εδώ και πέρα τις αποφάσεις, χωρίς να αναγνωρίζει στο λαϊκό παράγοντα κανένα δικαίωμα  αμφισβήτησης της άσκησης της πολιτικής της. Αφ’ ετέρου, το γεγονός ότι η ΕΡΤ δεν είχε μια σαφή τοποθέτηση υπέρ του κυβερνητικού σχεδίου (ενδεικτική η απεργία των δημοσιογράφων και η μη προβολή της άφιξης Ωλάντ) πράγμα που την καθιστούσε μη προνομιακό συνομιλητή της συγκυβέρνησης και άρα την έβαζε στη λίστα των «εκκαθαρίσεων».

Η κίνηση αυτή από πλευράς κυβέρνησης πυροδότησε την αντίδραση των εργαζομένων της ΕΡΤ οι οποίοι προχώρησαν σε κατάληψη του ραδιομεγάρου στην Αγ. Παρασκευή απαιτώντας την επαναλειτουργία της ΕΡΤ και την επαναπρόσληψη του συνόλου των εργαζομένων. Αμέσως, η αντίδραση αυτή αγκαλιάστηκε από ένα πλατύ κύμα αλληλεγγύης στον αγώνα αυτό, βλέποντας την ΕΡΤ ως τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Έτσι, εδώ και δύο εβδομάδες το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ έχει μετατραπεί σε χώρο συγκέντρωσης των εργαζομένων, των ανέργων και της νεολαίας με συζητήσεις, συνελεύσεις και εκδηλώσεις πολιτικού και πολιτιστικού τύπου με στόχο την προώθηση του αγώνα αλλά και την περιφρούρησή του από τις δυνάμεις καταστολής (ήδη έχει ανακοινωθεί από την κυβέρνηση η βούληση για εκκένωση του χώρου).

Όπως είπαμε και πριν, η ΕΡΤ είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ως συνέχεια μιας πολιτικής που εξαθλιώνει εργαζόμενους και νεολαία τα τελευταία χρόνια. Έτσι, το ζήτημα δεν περιορίζεται στην ΕΡΤ αλλά το πραγματικό διακύβευμα είναι να γίνει η ΕΡΤ ένα κέντρο αγώνα όλων των εργαζομένων, των ανέργων, των φοιτητών και ευρύτερα της νεολαίας με στόχο την ανατροπή αυτής της συγκυβέρνησης και κάθε κυβέρνησης που ασκεί την ίδια πολιτική. Πρέπει, δηλαδή, η ΕΡΤ να αποτελέσει την αφορμή, τον χρόνο και το χώρο για την δικαίωση όλων των αγώνων του τελευταίου διαστήματος βάζοντας ως πρώτο στόχο το τσάκισμα της κυβέρνησης Σαμαρά, χωρίς προφανώς να πηγαίνει πίσω από την επαναπρόσληψη όλων των εργαζομένων της ΕΡΤ, χωρίς ημίμετρα και συμβιβασμούς, μακριά από τις κατευθύνσεις που βάζουν οι ξεπουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.

Μέσα σε όλα αυτά και εν μέσω εξεταστικής πολλοί μπορεί να αναρωτιούνται τι ρόλο καλούνται να παίξουν οι φοιτητές σε αυτήν την υπόθεση. Καταρχάς, ως φοιτητές έχουμε και εμείς δεχθεί τα τελευταία χρόνια μια πολύ μεγάλη επίθεση στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (περικοπές φοιτητικών παροχών, διαγραφές φοιτητών [βλ. ν.Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου], διάσπαση πτυχίων και συγχώνευση/κλείσιμο σχολών με το σχέδιο Αθηνά), η οποία προφανώς δεν είναι ξεκομμένη από την κυβερνητική πολιτική και τις επιταγές της ΕΕ. Το στοίχημα, λοιπόν, για το φοιτητικό κίνημα είναι να καταφέρει να συσπειρωθεί γύρω από τα αιτήματα που το ενοποιούν αποκρούοντας από τις δικές του «θέσεις μάχης» αυτήν την πολιτική με προοπτική να συνδεθεί με τους εργαζομένους και την υπόλοιπη αγωνιζόμενη κοινωνία για τη συνολικότερη ανατροπή της.

Κρίσιμο είναι, λοιπόν, αυτές τις μέρες, κόντρα στην εξατομίκευση και τον ανταγωνισμό που διαχέεται στο φοιτητικό σώμα στις εξεταστικές περιόδους, να δώσουμε δυναμικά το παρόν μέσα από τους φοιτητικούς μας συλλόγους και να σταθούμε στο πλευρό αυτού του αγώνα παλεύοντας ενάντια σε μια πολιτική που τσακίζει τους εργαζομένους και επιστρατεύει μια ολόκληρη γενιά,

 

για να μη χαθεί άλλη μια ευκαιρία

για να γίνει η ΕΡΤ η σπίθα που θα βάλει στον κάμπο φωτιά…

 

Ρ.Α.Πα.Ν. – Σ.Α.Φ.Ν / ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ

EAAK