κείμενο - κάλεσμα στη ΓΣ του ΦΣ Νομικής για τη 40η επέτειο του Πολυτεχνείου

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑ ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ

 

Την Κυριακή 17 Νοεμβρίου συμπληρώνονται 40 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την βίαιη καταστολή της με την επέμβαση των τανκς της χούντας. Πολλοί θα πουν «εντάξει, όντως κάποιοι σκοτώθηκαν άλλα δεν είναι λίγο εκτός συγκυρίας αυτή η επέτειος; ή «δεν καταλήγει μία γιορτή των αριστερών;»

 

Σε μία κοινωνία, όπου η ανεργία φτάνει το 30% (και το 60% στους νέους), οι μισθοί πέφτουν, οι κοινωνικές παροχές (υγεία, εκπαίδευση) ισοπεδώνονται και οι φόροι αυξάνονται, σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα, όπου στο δευτεροβάθμιο επίπεδο χρειάζεται οι οικογένειες να «ματώσουν» οικονομικά για να ανταπεξέλθουν,  οι μαθητές γίνονται ανταγωνιστικοί από την πρώτη Λυκείου, ενώ και το πανεπιστήμιο  με τους διάφορους νόμους  τρέπεται σε λιγότερο δημόσιο-δημοκρατικό-δωρεάν και τέλος, σε μία χρονική συγκυρία κατά την οποία όποιος αντιστέκεται  τσακίζεται κατευθείαν στο όνομα μιας ομαλότητας,  ενώ  δίνεται χώρος δράσης και «επώασης»  στα φίδια του φασισμού η απάντηση στην τεθείσα ερώτηση είναι πολύ σαφής… Τα αιτήματα για ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που τότε συσπείρωσαν φοιτητές, μαθητές και γενικά το λαό φαντάζουν σήμερα μάλλον πιο επίκαιρα και πιο ζωντανά από ποτέ!

 

Η 17η Νοεμβρίου 1973 δεν αποτελεί ένα «κόκκινο μνημείο» χωρίς ιστορική συνέχεια, αλλά ένα δείγμα του ότι ο λαός ακόμα και υπό τις χειρότερες βιοτικές συνθήκες, ακόμα και υπό τον έσχατο αυταρχισμό ενός στρατιωτικού καθεστώτος έχει τη δύναμη να αντιστέκεται, να ορθώνει το ανάστημά του , να παλεύει  με όποιο κόστος και εν τέλει να νικά .Όπως και τότε, έτσι και σήμερα ο λαός συνεχίζει να αντιστέκεται μέσα από μια σειρά αγώνων ενάντια σε αυτήν την κατάσταση που τον πλήττει, τον φιμώνει και τον καταδικάζει σε ένα παρόν και ένα μέλλον που δεν του αξίζει. Το πλήθος των πανεργατικών, πανεκπαιδευτικών, αντιφασιστικών διαδηλώσεων που έχουν λάβει χώρα τα τελευταία χρόνια είναι ενδεικτικό. Χαρακτηριστική ήταν η αντίδραση της κοινωνικής πλειοψηφίας στο κλείσιμο και στο « μαύρο» της ΕΡΤ. Τόσο με τη μαζική παρουσία στο χώρο του ραδιομεγάρου όλο το καλοκαίρι , αλλά και με την αντίδρασή της στην αυταρχική εισβολή των ΜΑΤ, όταν 1.750.000 παρακολούθησαν το δελτίο των απεργών.

 

Σε αυτήν την κατάσταση οι φοιτητές έχουν παίξει το δικό τους ρόλο από το 1973 μέχρι και σήμερα, αποτελώντας ένα αποσταθεροποιητικό παράγοντα, τον οποίον στάθμιζαν στα πλάνα τους οι κυβερνήσεις φοβούμενοι την αντίδρασή τους. Έχοντας ως «τροχιοδεικτική»  εκείνη την κατάληψη του Πολυτεχνείου, έκαναν τις δικές τους καταλήψεις, έδιναν το δικό τους χρώμα στην έννοια του ασύλου και έβαζαν αναχώματα στις βλέψεις των Υπουργείων για ένα άλλου είδους Πανεπιστήμιο.

 

Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου ας γίνει η αρχή της αντίδρασης του λαού, ας γίνει εκείνη η εστία συνολικοποίησης όλων των κλάδων που βρίσκονται σε αγωνιστική τροχιά, αλλά και η αφορμή για να καταλάβει η νεολαία αυτού του τόπου το ιστορικό της ευθύνης, που έχει στις πλάτες της για να έχει ένα παρόν και μέλλον που της αναλογεί.

 

Βαδίζοντας στα χνάρια εκείνων των 300 που ξεκίνησαν από τη Νομική γράφοντας μια χρυσή σελίδα στην ιστορία των αγώνων της νεολαίας οφείλουμε ως φοιτητικός σύλλογος να αρθρώσουμε τη δική μας φωνή απέναντι σε όσα συμβαίνουν και σε όσους θέλουν να μας πείσουν ότι οι διοικητικοί μας εχθρεύονται και καταστρέφουν το πανεπιστήμιο. Είναι ευθύνη του καθενός από εμάς να κάνουμε μια συνέλευση μαζική, ζωντανή με πλούσιο διάλογο!

 

Όλοι την Τρίτη 12/11 στη Γενική Συνέλευση του Φ.Σ Νομικής στη 13.00!