Κείμενο του σχήματος για τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και τις ανακοινώσεις για άνοιγμα της Νομικής

Οι αστερίσκοι κάνουν τη διαφορά…

Βρισκόμαστε στη 14^η εβδομάδα κινητοποιήσεων των διοικητικών υπαλλήλων. Σε μία από τις πιο κρίσιμες συνελεύσεις των απεργών , παρατηρείται μια συντονισμένη κίνηση από την πλευρά του Φορτσάκη, της κοσμητείας και του Υπουργού. Με ανακοίνωσή του ο πρόεδρος στο site της σχολής παραγνωρίζοντας τις αποφάσεις των διοικητικών και του φοιτητικού συλλόγου μας για κατάληψη μέχρι και τη Δευτέρα, αναγγέλλει ότι η σχολή ανοίγει για τη διεξαγωγή μαθημάτων.

 Όλως τυχαίως η κίνηση αυτή από πλευράς Φορτσάκη – κοσμητείας – Υπουργού έρχεται να συμπέσει με την είσοδο, ύστερα από 13 εβδομάδες, της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στη ΓΣ του συλλόγου. Στα μάτια μας αυτό το φαντάζει άκρως προκλητικό αν λάβουμε υπ’ όψιν μας το γεγονός ότι αυτές τις 14 εβδομάδες για την υλοποίηση των αποφάσεων του φοιτητικού συλλόγου, είτε ήταν η κατάληψη του κτηρίου είτε ήταν μια απλή εκδήλωση οι πόρτες της σχολής ήταν πάντα κλειστές. Ξαφνικά, όμως, και ενώ υπάρχει αντίθετη απόφαση τόσο των φοιτητών όσο και των εργαζομένων, ο κοσμήτορας μαζί με τον πρόεδρο του τμήματος αποφάσισαν να ανοίξει η σχολή σε αγαστή συνεργασία από ό,τι φαίνεται και με τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.    Η συνεννόηση αυτή είναι αποκαλυπτική για τις σχέσεις ΔΑΠ με τα όργανα διοίκησης και με το Υπουργείο γενικότερα, ενώ και ένα προηγούμενο διάστημα με τη στήριξή της στην διαδικτυακή κίνηση "ανοιχτές σχολές" (όπου υπέγραφε όποιος ήθελε αρκεί να είχε ένα email) έκανε τις προσπάθειές της για να σπάσει την απεργία. Την κίνηση αυτή μάλιστα στην πρόσφατη ανακοίνωσή της  η νεολαία της ΝΔ (κομματικού φορέα της ΔΑΠ), η ΟΝΝΕΔ,  έσπευσε να την χαρακτηρίσει ως κάτι παραπάνω από μαζική, προσπαθώντας να μας πείσει ότι χιλιάδες φοιτητές αγανακτούν για την μη ομαλή λειτουργία του ΕΚΠΑ (σε πλήρη σύμπνοια με τη ρητορεία της κυβέρνησης) ενώ οι φωτογραφίες από την σχεδόν άδεια πλατεία Κοραή ακόμα παλεύουν να γεμίσουν με τη βοήθεια του photoshop.

Η ρητορεία του Αρβανιτόπουλου φαίνεται να βρίσκει αρκετές ακόμα ομοιότητες με αυτή της υπεύθυνης δύναμης της ΔΑΠ στα εξής σημεία. Αρχικά, η κατάσταση των κλειστών ιδρυμάτων και καταλήψεων  σύμφωνα με την ΔΑΠ είναι αυτή που έρχεται να υποβαθμίσει το ίδρυμα και όχι οι απολύσεις και οι διαθεσιμότητες. Σε αυτό το σημείο μάλιστα έρχεται να διαφοροποιηθεί σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν όταν έλεγε ότι δεν κρίνει αν πράττουν καλά ή κακά οι απεργοί, αλλά ότι θέλει απλά να ανοίξουν οι σχολές για να γίνουν μαθήματα, ενώ τώρα παίρνει ανοιχτά θέση κατά της απεργίας των εργαζομένων του ΕΚΠΑ, κατηγορώντας για αδιαλλαξία (!) τους ίδιους τους απεργούς. Προκλητική φαντάζει τέλος η τοποθέτηση, η οποία περιγράφει ένα Πανεπιστήμιο ανοιχτό, ουσιαστικά (τι σημαίνει άραγε αυτό;) αξιολογημένο και ευρωπαϊκό, ενώ μπαίνει στην κουβέντα και το ζήτημα του εξαμήνου. Εν όψει και των Πρότυπων Εσωτερικών Κανονισμών που έρχονται φαίνεται  ότι η συγκεκριμένη πολιτική δύναμη συντάσσεται πλήρως με τις βλέψεις του Υπουργείου και της Κυβέρνησης για ένα λιγότερο δημόσιο, δωρεάν, δημοκρατικό πανεπιστήμιο, ενώ υποκινεί και την παραφιλολογία για το εξάμηνο, το οποίο ως απειλή και ως όπλο της κυβέρνησης εν τέλει μεγαλώνει, μικραίνει και αξιοποιείται κατά το δοκούν προκειμένου να κάνει όλους εμάς να «καθόμαστε στα αυγά μας».

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και επειδή οι τοποθετήσεις αρχίζουν και γίνονται ιδιαίτερα ευκρινείς στο βαθμό που και ο αγώνας των απεργών κορυφώνεται , η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ μάλλον πρέπει να μας εξηγήσει πιο συγκεκριμένα τι ακριβώς υποστηρίζει και με ποιου το μέρος είναι. Και να είναι σίγουρη πως είμαστε οι πρώτοι που δεν τους αρέσει να μιλάνε "με αστερίσκους και υποσημειώσεις". Άλλωστε, όλοι εμείς που παλεύουμε μέσα από τις Γενικές μας Συνελεύσεις για την υπεράσπιση των φοιτητικών κεκτημένων δεν βάλαμε ποτέ κανέναν αστερίσκο και καμία υποσημείωση ούτε στα ενιαία πτυχία, ούτε στους ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, ούτε στα δωρεάν συγγράμματα, σίτιση και στέγαση ούτε στο άσυλο. Άλλοι είναι αυτοί οι καλοθελητές που είναι έτοιμοι να τα πουλήσουν κοψοχρονιά στις κυβερνήσεις των κομμάτων τους.

Έτσι, λοιπόν, όσοι βλέπουν το «εγώ» μέσα από το «εμείς», όσοι βλέπουν τη λύση μέσα στη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη, όσοι ζητούν μια ζωή με αξιοπρέπεια έχουν το δικαίωμα να παλέψουν. Αυτό το δικαίωμα δεν θα τους το στερήσει κανένα μπλε παραπαίδι και κανένας κανίβαλος *

* ούτε σε αυτό βάζουμε αστερίσκους και υποσημειώσεις.