ΡΑΠαΝ-ΣΑΦΝ[εαακ]

ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΣΙΟΥΤΗ: <<ΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΚΙ ΕΓΩ>>

(ή αλλιώς οι καθηγητές της Νομικής πρώτοι διδάξαντες στα Συμβούλια Ιδρύματος)

 

Η καθηγήτρια Δημοσίου Δικαίου, Γλυκερία Σιούτη, η οποία διατηρεί δικηγορική εταιρεία (!) με τον επίσης καθηγητή μας, Σπ. Φλογαϊτη  (ιδρυτή ιδιωτικής νομικής σχολής στο Σούνιο), έχει αξιομνημόνευτο παρελθόν στη πολιτική ζωή της χώρας -κυρίως δε στη κυβερνητική, ενώ το μέλλον της στην  «εξυγίανση» των Ελληνικών Πανεπιστημίων διαγράφεται ακόμη πιο λαμπρό, καθώς η ίδια πρωτοστάτησε στη συγκρότηση των Συμβουλίων Ιδρύματος, με την υποψηφιότητά της και τη μετέπειτα εκλογή της στο Συμβούλιο Ιδρύματος του ΕΚΠΑ.

Η κ. Σιούτη έχει εμπλακεί κατά καιρούς σε ποικίλης φύσεως οικονομικά σκάνδαλα, καθώς είχε χειριστεί ως νομικός τόσο την υπόθεση Τοπλού, δηλαδή την μεταβίβαση με παράνομο τρόπο από τη μονή Τοπλού της περιοχής Κάβο Σίδερο, όσο και υποθέσεις που αφορούσαν στη SIEMENS και την νομική κάλυψη του κ. Χριστοφοράκου. Το κυριότερο βέβαια σε όλη την ακαδημαϊκή της καριέρα ήταν ότι διορίστηκε νομικός σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, μέχρι που παραιτήθηκε όταν βγήκαν στη φόρα οι παραπάνω νομικές της επιτυχίες. Είχε δηλώσει όμως τότε ότι αν της ζητηθεί θα προσφέρει αμέσως τις υπηρεσίες της στην κυβέρνηση.

Έτσι, λοιπόν, σήμερα  κάνει πράξη αυτή της την υπόσχεση, καθώς μαζί με τους λοιπούς καθηγητές μας συμμετέχει στα Συμβούλια Ιδρύματος, υλοποιώντας τις επιταγές της κυβέρνησης για διάλυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του ελληνικού Πανεπιστημίου. Η σύσταση των Συμβουλίων πλέον αποτελεί πραγματικότητα ,αφού η εκλογή των μελών τους έγινε ηλεκτρονικά, εντελώς αντιδημοκρατικά, κάτω από τη μύτη των φοιτητών και παρά την ή μάλλον λόγω της εκφρασμένης αντίδρασης του φοιτητικού σώματος. Έτσι δίνεται πλέον ο χώρος για την πλήρη αλλαγή του εκπαιδευτικού χάρτη και την μετατροπή του Πανεπιστημίου σ ένα αυταρχικό εκπαιδευτήριο-στα πρότυπα πάντα του εξωτερικού.

 

Με την εισαγωγή των Συμβουλίων καταργείται η κεκτημένη δυνατότητα των φοιτητών να διαμορφώνουν το πρόγραμμα και τους ρυθμούς σπουδών τους και να θέτουν αναχώματα σε κάθε προσπάθεια κατάργησης του δημόσιου, δωρεάν και κυρίως δημοκρατικού χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, μέσω των συλλογικών τους διεκδικήσεων και της συμμετοχής τους στις συνεδριάσεις των καθηγητών και της διοίκησης. Μ’ αυτό τον τρόπο ανάγεται ο ατομικός δρόμος ως η μοναδική λύση για τη σίγουρη έξοδο από το Πανεπιστήμιο, με αποτέλεσμα την επιστροφή στων φοιτητών στα αμφιθέατρα [αφού δε θα έχουμε ούτε και συγγράμματα], την πειθάρχηση στις βουλές των καθηγητών και άρα την εντατικοποίηση μας στα πλαίσια του όλο και πιο αυταρχικού πλαισίου σπουδών [διαγραφές, αλυσίδες μαθημάτων, εισαγωγή κατευθύνσεων, αυστηρά εξεταστικά φίλτρα, διάσπαση πτυχίων].

 

Κι όλα αυτά, γιατί; Για να γίνουμε οι φοιτητές -ρομπότ του νέου Πανεπιστημίου που ξετυλίγεται μπροστά μας και αργότερα οι πειθήνιοι, ελαστικοί εργαζόμενοι των αναγκών της αγοράς, χωρίς ενιαία πτυχία, χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα, που θα εργάζονται αμισθί [βλ. νέο κώδικα δικηγόρων] και βλέποντας πλέον τον συνάδελφό μας ως εμπόδιο στη ατομική επαγγελματική μας σταδιοδρομία δε θα μπορούμε να διεκδικήσουμε με μια φωνή αυτά που μας ανήκουν.

 

Επειδή όμως από τα Συμβούλια Ιδρύματος, όπως και από κάθε άλλη πτυχή του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου και του Σχεδίου Αθηνά,και ευρύτερα από την κυβερνητική εκπαιδευτική πολιτική πληττόμαστε ενιαία, οφείλουμε να απαντήσουμε και ενιαία. Πρέπει λοιπόν να πάρουμε σαφή θέση ενάντια στο Πανεπιστήμιο που σχεδιάζουν για μας χωρίς εμάς και με όπλο τις συλλογικές μας διαδικασίες να διεκδικήσουμε ένα Πανεπιστήμιο με ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, ενιαία πτυχία, κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα, ένα Πανεπιστήμιο στα χέρια των ίδιων των φοιτητών.  ­