κείμενο για την ανακοίνωση του τμήματος στις 4/2 και πρόταση της ΡΑΠαΝ-ΣΑΦΝ για τις εξεταστικές

CLOSE ENOUGH

[ένα κείμενο για όσα πετύχαμε με τις συλλογικές μας κινητοποιήσεις και για όσα μένει ακόμα να επιτευχθούν]

 

Πολλά κείμενα έχουν γραφτεί για το «χαμένο» χειμερινό εξάμηνο, πολλές απόψεις έχουν ακουστεί, πολλές κινητοποιήσεις έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα… και δεν είναι τυχαίο. Η απώλεια του χειμερινού εξαμήνου αποκλειστικά για τη Νομική είχε πολύ συγκεκριμένες αιτίες και πολύ συγκεκριμένα αποτελέσματα, τόσο καταστροφικά για το φοιτητικό σύλλογο, ώστε αυτός να διεκδικήσει από την αναίρεση της απόφασης μέχρι τροποποιητικούς όρους, οι οποίοι θα καθιστούσαν πιο ανθρώπινους τους ρυθμούς σπουδών και θα εξασφάλιζαν ότι στην ουσία «δεν θα χαθεί κανένα εξάμηνο». Μετά την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης Τμήματος, που πραγματοποιήθηκε στις 4/2, μπορούμε να πούμε ότι σε μεγάλο βαθμό η συλλογική διεκδίκηση καλύτερων όρων φοίτησης επέφερε αποτελέσματα, και γι αυτό αξίζει να αναλυθεί τόσο ως προς τα θετικά της σημεία, όσο και ως προς τα αρνητικά –που προφανώς δεν λείπουν.



Το πρώτο σημείο στο οποίο στεκόμαστε είναι ότι για άλλη μια φορά η Συνέλευση Τμήματος πραγματοποιήθηκε χωρίς την παρουσία και, πολύ περισσότερο, χωρίς την ενημέρωση των φοιτητών. Παρά την αντίδραση του φοιτητικού συλλόγου στον αποκλεισμό του από τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, ο πρόεδρος της Νομικής, Φορτσάκης, η αντιπρόεδρος, Καλλινίκου, και οι καθηγητές που συμμετέχουν στη Συνέλευση Τμήματος, τον αγνόησαν για ακόμη μια φορά και μας ενημέρωσαν εκ των υστέρων τόσο για τη διεξαγωγή της Συνέλευσης όσο και για τις αποφάσεις της περί του εξαμήνου. Και μπορεί να αποτιμούμε θετικά το ότι, μετά από πολλές πιέσεις εκ μέρους των φοιτητών, το Τμήμα συνεδρίασε ξανά, αλλά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την Καλλινίκου, στην παράσταση διαμαρτυρίας της προηγούμενης εβδομάδας, να επιμένει ότι δεν μπορεί να γίνει συνέλευση, λόγω ελλείψεων στο διοικητικό προσωπικό, κοροϊδεύοντας ουσιαστικά όλους τους φοιτητές που βρίσκονταν εκεί, εφόσον η ημερομηνία της συνέλευσης είχε προφανώς μέχρι τότε οριστεί.



Επιπλέον, η απόφαση του Τμήματος είναι εξαιρετικά αντιφατική και αναιρεί όλη τη στάση που είχαν κρατήσει τα θεσμικά όργανα και το καθηγητικό σώμα ένα προηγούμενο διάστημα, σχετικά με τους λόγους για τους οποίους χάθηκε το εξάμηνο. Συγκεκριμένα, ένα από τα επιχειρήματα που «φορέθηκαν πολύ» το τελευταίο διάστημα, και ήταν και από τα αγαπημένα του «νομιμόφρονα» προέδρου μας, ήταν ότι δεν μπορεί να γίνει κανονικά το εξάμηνο, γιατί ο ν. Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου ορίζει 13 εβδομάδες διδασκαλίας για κάθε εξεταζόμενο μάθημα. Μάλιστα, η εφαρμογή του νόμου αυτού ήταν τόσο σημαντική για το καθηγητικό σώμα, που το έκανε να προσπεράσει εντελώς το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος νόμος έχει αποδοκιμαστεί από όλους τους φοιτητικούς συλλόγους πανελλαδικά (βλ. φοιτητικό κίνημα του 2011) και έχει μείνει σε πολύ μεγάλο μέρος του ανεφάρμοστος, καθώς και το ότι ο ίδιος ο φοιτητικός σύλλογος, μετά από συνεδρίασή του, είχε προτείνει την διεξαγωγή και των δύο εξαμήνων με 10 εβδομάδες παραδόσεων στο καθένα. Παρόλα αυτά, με τη νέα απόφαση που πάρθηκε για το εξάμηνο, το Τμήμα αυτοαναιρείται, εφόσον τα δύο μαθήματα του χειμερινού εξαμήνου που θα εξεταστούν τον Απρίλιο έχουν διδαχτεί σε όλα τα έτη, πλην του πρώτου, 10 εβδομάδες. Γίνεται, λοιπόν, για άλλη μια φορά ξεκάθαρος ο ρεβανσιστικός χαρακτήρας της απόφασης για απώλεια του εξαμήνου, εφόσον και το ίδιο το Τμήμα δεν θεωρεί ως απαραίτητη προϋπόθεση για την εξέταση των μαθημάτων τη διδασκαλία τους σε διάστημα «τουλάχιστον» δεκατριών εβδομάδων, γι αυτό και δεν τις εφαρμόζει.



Πολύ περισσότερο, μεγάλη απορία μας προκαλεί το γεγονός ότι μ’ έναν μαγικό τρόπο το χειμερινό εξάμηνο, το οποίο χάθηκε γιατί «δεν μπορούσε να διεξαχθεί κανονικά», δεν θεωρείται χαμένο για το τέταρτο έτος, το οποίο δίνει κανονικά και τα 8 υποχρεωτικά μαθήματα που προβλέπονται. Με άλλα λόγια, το Τμήμα έχει πάρει μια απόφαση πρωτοφανή, σύμφωνα με την οποία τα τρία πρώτα έτη χάνουν το χειμερινό εξάμηνο, αλλά το τέταρτο όχι! Ο διαχωρισμός αυτός, πέρα από το ότι δείχνει πως αυτό που έλειπε για την κανονική διεξαγωγή και των δύο εξαμήνων δεν ήταν ο χρόνος, αλλά η πρόθεση των θεσμικών οργάνων και του καθηγητικού σώματος, σημαίνει για εμάς ακόμη ένα πολύ σημαντικό πράγμα: την αλλαγή του προγράμματος σπουδών –και εξηγούμαστε. Ήδη από την πρώτη μέρα της ανακοίνωσης για απώλεια του εξαμήνου, είχε επίσης ανακοινωθεί ότι τα δύο μαθήματα που δεν διδάσκονται στο πρώτο έτος (ιστορία και εισαγωγή στην επιστήμη του δικαίου) θα συμπτυχθούν από την επόμενη χρονιά με άλλα ή θα γίνουν προαιρετικά, υπό τη μορφή σεμιναρίων. Ακόμη, το συλλογικό εργατικό, για το τέταρτο έτος, από του χρόνου θα αντικατασταθεί από το ναυτικό δίκαιο, ενώ, σύμφωνα με την έκθεση αξιολόγησης της Νομικής, υπάρχει κατεύθυνση η φιλοσοφία του δικαίου να γίνει μάθημα επιλογής. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι καθόλου τυχαία δεν ήταν η επιλογή του ποια μαθήματα θα δοθούν και ποια όχι, καθώς με την απόφαση για απώλεια του εξαμήνου (ή μάλλον του μισού εξαμήνου, καθώς 2 από τα 4 μαθήματα δίνονται κανονικά) το Τμήμα «ξεφορτώθηκε» τα μαθήματα που δεν θέλει να διδάσκονται στο πρώτο έτος (και που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα διδάσκονται ούτε του χρόνου), ενώ η δυνατότητα του τέταρτου έτους να εξεταστεί τελικά στο συλλογικό εργατικό νομιμοποιεί την αντικατάστασή του με το ναυτικό, εφόσον το πρόγραμμα σπουδών του φετινού τέταρτου έτους το προβλέπει αναγκαστικά και, αν δεν το εξέταζαν, θα έπρεπε να διδαχτεί και του χρόνου (πράγμα που τώρα δεν θα γίνει, αφού τη θέση του παίρνει το ναυτικό) και πετάει, κατ’ αντιστοιχία με την ιστορία και την εισαγωγή στην επιστήμη του δικαίου, τη φιλοσοφία του δικαίου έξω από το πρόγραμμα σπουδών. Και μπορεί τα τρία από τα τέσσερα αυτά μαθήματα να είναι όντως ότι πιο άχρηστο υπάρχει αυτή τη στιγμή στο πρόγραμμα σπουδών της Νομικής, αλλά το γεγονός ότι το Τμήμα μπορεί τόσο εύκολα να εισάγει και να αφαιρεί μαθήματα, χρησιμοποιώντας μάλιστα ακόμη και την απώλεια του εξαμήνου για να το πετύχει, καθόλου δεν μας εφησυχάζει, εφόσον μας θυμίζει πάρα πολύ την αλλαγή του προγράμματος σπουδών που απαιτούν οι Πρότυποι Εσωτερικοί Κανονισμοί.




Απέναντι σε όλα τα παραπάνω, δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε τα θετικά αποτελέσματα που έφεραν οι επανειλημμένες κινητοποιήσεις από πλευράς συλλόγου σε σχέση με το εξάμηνο και οι πιέσεις που αυτές άσκησαν σε θεσμικά όργανα και σε καθηγητές. Είμαστε σίγουροι ότι η εμβόλιμη εξεταστική τον Απρίλιο και η διπλή εξεταστική το καλοκαίρι δεν μας χαρίστηκαν και σίγουρα δεν μας δόθηκαν γιατί τα θεσμικά όργανα μας σέβονται και μας φροντίζουν. Αντιθέτως, ήταν αίτημα του φοιτητικού συλλόγου, το οποίο διεκδικήθηκε μέσα από συνελεύσεις, αποφάσεις διοικητικών συμβουλίων και μαζικές παραστάσεις διαμαρτυρίας, και όχι μέσω αιτημάτων στη Γραμματεία, όπως ευαγγελίζεται και «βλογάει τα γένια της» η ΔΑΠ. Παρόλα αυτά, και αν θέλουμε να μην πάμε βήμα πίσω από το αρχικό αίτημα του συλλόγου μας, και συγκεκριμένα από το να μη χαθεί εξάμηνο, έχουμε ακόμη ορισμένες προτάσεις.

 ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΡΑΠαΝ-ΣΑΦΝ:

Πιο αναλυτικά, τα μαθήματα του εαρινού εξαμήνου, των οποίων οι παραδόσεις έχουν ήδη ξεκινήσει, θα έχουν διδαχτεί με το υπάρχον πρόγραμμα για 17 εβδομάδες μέχρι την καλοκαιρινή εξεταστική. Απέναντι σε αυτό, μπορούμε να διεκδικήσουμε να ολοκληρωθεί η παράδοσή τους σε 10 εβδομάδες (εφόσον και το Τμήμα φαίνεται να τις θεωρεί αρκετές με την απόφαση που έβγαλε) και τις υπόλοιπες 7 να διδάσκονται αποκλειστικά τα υπολειπόμενα 2 μαθήματα του χειμερινού εξαμήνου για κάθε έτος, ώστε να υπάρχει και περισσότερος χρόνος μέσα στην εβδομάδα για να ολοκληρωθεί η ύλη τους. Έτσι, στη διπλή εξεταστική του καλοκαιριού θα μπορούν να εξεταστούν 8 βασικά μαθήματα από κάθε έτος και ουσιαστικά όντως δεν θα έχει χαθεί κανένα εξάμηνο. 



Ωστόσο, αυτή είναι μια μάχη που έχουμε ακόμη να δώσουμε και μόνο συλλογικά, όπως δηλαδή προχωρήσαμε μέχρι τώρα, μπορούμε να την κερδίσουμε. Με νέες Γενικές Συνελεύσεις και πιο μαζικές παραστάσεις διαμαρτυρίας μπορούμε να εξασφαλίσουμε ότι στην τελική για θέματα που μας αφορούν και μας επηρεάζουν τόσο άμεσα μόνο εμείς μπορούμε να αποφασίζουμε. Είναι στο χέρι μας να δείξουμε στον Φορτσάκη, και στον κάθε Φορτσάκη, ότι έχουμε διάθεση και επιμονή ώστε να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν. Και ότι δεν θα σταματήσουμε, μέχρι να τα κερδίσουμε!