ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗ ΝΟΜΙΚΗ ΣΧΟΛΗ: ΨΗΦΙΣΕ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΣΟΥ, ΜΠΟΡΕΙΣ!!!

Αν δεν έγινε ήδη εμφανές από τον τίτλο, το συγκεκριμένο κείμενο ασχολείται με τη σχετική με τις πρυτανικές και προεδρικές εκλογές, ρύθμιση του νέου νόμου πλαίσιο. Σε αυτή προβλέπεται, λοιπόν, ότι ο πρύτανης, ο πρόεδρος και μια σειρά «αξιωματούχων», που συγκροτούν την «ηγεσία» των ιδρυμάτων της εγχώριας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης θα εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία από το φοιτητικό σώμα. Η ρύθμιση αυτή παρουσιάστηκε από το υπουργείο και αποθεώθηκε από κάθε είδους «σοφούς» τις ελληνικής κοινωνίας και της ακαδημαϊκής κοινότητας, ως η επιτομή της δημοκρατίας, ως η λύση των προβλημάτων διαπλοκής καθηγητών με τις καθεστωτικές παρατάξεις ΔΑΠ-ΠΑΣΠ , ως η μόνη δυνατή λύση για την εκλογή του καλύτερου και αξιότερου πρύτανη – μόνο το κυπριακό δεν μας είπαν ότι θα λύσει!!!

Η πραγματικότητα όμως όπως την αναγνώρισε και την αναγνωρίζει το φοιτητικό κίνημα μέσα στην ανάλυση και την αιτηματολογία, στα πλαίσια των αποφάσεών του είναι πώς ο νόμος πλαίσιο αποτελεί ένα και ενιαίο νομοθέτημα που διατρέχεται από μία και ορισμένη λογική και στοχοθεσία. Αυτό άλλωστε ισχύει και για την ίδια την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που αποτελεί μια συνέχεια από τη μεταπολίτευση και μετά και σήμερα εκφράζεται από την απόπειρα της κυβέρνησης να εφαρμόσει στην πράξη το νέο νόμο και να αναγνωρίσει τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών.

Επομένως δεν μπορεί να αποτελεί ρύθμιση δημοκρατική και προοδευτική η εκλογή των πρυτάνεων με καθολική ψηφοφορία όταν αποτελεί εξέλιξη του θεσμού της φοιτητικής συνδιοίκησης που:

1. Φέρει ιστορικά μερίδιο ευθύνης για τη διαπλοκή καθεστωτικών παρατάξεών, την ενίσχυση τους και την ακίνδυνη διαχείριση και ενσωμάτωση των αγώνων του φοιτητικού κινήματος (βλ παράρτημα)
2. Δεν δίνει καμία λύση στο ζήτημα της συναλλαγής όπως ευαγγελίζονται οι εμπνευστές και οι υποστηρικτές, αλλά αντίθετα με την απεμπλοκή του οργανωμένου συνδικαλισμού από την εκλογική διαδικασία τις αποπολιτικοποιεί και αφήνει το έδαφος στις «έμπειρες» σε αυτά, ΔΑΠ και ΠΑΣΠ να συνεχίσουν τις πελατειακές σχέσεις με δημοκρατικό και καθολικό προκάλυμμα.

τη στιγμή που αποτελεί μέρος ενός συνολικότερου νομοθετήματος που:

1. έχει ουσιαστικά απονομιμοποιηθεί στο εσωτερικό του πανεπιστημίου αλλά και στα μάτια ολόκληρης της κοινωνίας από τους συλλογικούς και μαζικούς μας αγώνες τα προηγούμενα έτη με αποκορύφωμα τις εκατοντάδες καταλήψεις και τις πορείες με χιλιάδες κόσμου κατά τα έτη 2006 και 2007.
2. περιέχει βαθιά αντιδημοκρατικές ρυθμίσεις οι οποίες περιστέλλουν το άσυλο των κοινωνικών αγώνων σε ακαδημαίκό, θέτουν αναχώματα στη λειτουργία των φοιτητικών συλλόγων και στη δυνατότητά τους να προβαίνουν σε ριζοσπαστικές και δυναμικές μορφές πάλης, όπως είναι οι καταλήψεις( απώλειες εξαμήνων αν δε συμπληρωθούν 13 βδομάδες μαθημάτων ανά εξάμηνο).
3. επιχειρεί να δυσχεράνει την καθημερινότητα του φοιτητή εντείνοντας τους ρυθμούς σπουδών (2ν όριο σπουδών και διαγραφές φοιτητών, αλυσίδες μαθημάτων κλπ) και δυσχεραίνοντας τους όρους εξέτασης ( εξεταστική περίοδος τριών εβδομάδων) και να πειθαρχήσει το φοιτητικό σώμα μέσα από τη σύνταξη εσωτερικού κανονισμού που προβλέπει ποινές έως και οριστικής αποβολής από το πανεπιστήμιο.
4. στην προσπάθεια εξορθολογισμού των δαπανών περιορίζει τις φοιτητικές παροχές ή αδιαφορεί για αυτές βάζοντας επιπλέον σκοπέλους για την καθημερινότητα του φοιτητή.

και μιας ενιαίας κίνησης του κράτους στην εκπαίδευση που αποσκοπεί:

1. στη διάλυση της εργασιακής προοπτικής της νεολαίας και στο χτύπημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων των φοιτητών μέσα από σπασίματα προγραμμάτων σπουδών, εισαγωγή ειδικεύσεων στα πτυχία , μέσα από την αναγνώριση των ΚΕΣ κλπ.
2. στη διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου εργαζομένου που θα είναι υπάκουος και πειθήνιος και ευέλικτος και επανακαταρτίσημος στις βουλές και τις απαιτήσεις του εργοδότη του.

Και ο κλήρος πέφτει στους πρυτάνεις…

Αφού οι φοιτητές, με μαζικούς, συλλογικούς και νικηφόρους αγώνες εναντιώνονται όλα αυτά τα χρόνια στις απόπειρες εφαρμογής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, πετυχαίνοντας νίκες, όπως τη μη αναθεώρηση του Αρθρου16 του συντάγματος ή και την αδυναμία κεντρικής εφαρμογής των διατάξεων του νόμου πλαίσιο, αυτήν την περίοδο επιχειρείται η τμηματική , περιφερειακή εφαρμογή των αντιδραστικών νομοθετημάτων. Αυτή είναι μια διαδικασία που περνάει μέσα από τις επιμέρους συγκλήτους και τις συνελεύσεις τμημάτων, επομένως και οι πρυτάνεις και τα μέλη ΔΕΠ έχουν μια πολύ συγκεκριμένη ευθύνη για την εφαρμογή ρυθμίσεων που πλήττουν την καθημερινότητά μας και υποθηκεύουν το μέλλον μας : ουσιαστικά περνάει μέσα από τα χέρια τους!! Για παράδειγμα σε πολλές σχολές όπως στο οικονομικό πανεπιστήμιο επιχειρείται η κατάρτιση 4ετους αναπτυξιακού προγράμματος και εσωτερικού κανονισμού, η λίστα συγγραμμάτων ήδη εφαρμόζεται δημιουργώντας πλειάδα προβλημάτων τόσο στους φοιτητές όσο και στις γραμματείες, κλπ. Ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος των επιχειρούμενων αλλαγών με τις αποφάσεις των συλλογικών μας οργάνων και με τις μαζικές μας κινητοποιήσεις μπλοκάρεται.

Χαίρε παντοδύναμε πρόεδρε του τμήματος,
Οι φοιτητές σε χαιρετούν…

Τελικά όπως αναδείχτηκε, η ρύθμιση αυτή ούτε δημοκρατία, ούτε διαφάνεια φέρνει στο εσωτερικό του πανεπιστημίου. Τελικά πού αποσκοπεί; Αν και ο υπότιτλος φαντάζει κάπως υπερβολικός, τελικά απαντά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στο ερώτημα. Αυτό καθώς η συνέχεια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης απαιτεί μια κεντρική εξουσία μέσα στα πανεπιστήμια που να είναι τόσο, ισχυρή θεσμικά, όσο ταυτόχρονα και να έχει νομιμοποίηση στα μάτια της λεγόμενης ακαδημαϊκής κοινότητας, ώστε να περνά τα νέα μέτρα παρακάμπτοντας τις φοιτητικές αντιδράσεις ή ποινικοποιώντας τις (βλέπε τις εκδικητικές απόπειρες του τμήματος των ηλεκτρολόγων για απώλεια εξεταστικών, λόγω των καταλήψεων για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου.).Το πρώτο σκέλος της μεγέθυνσης των αρμοδιοτήτων των πρυτάνεων-προέδρων επιτυγχάνεται μέσα από το νόμο πλαίσιο: ο πρύτανης και το συμβούλιο του καταλύουν το άσυλο, ο πρόεδρος κάθε σχολής συγκροτεί πειθαρχικά, η σύνοδος των πρυτάνεων αποτελεί τον πιο αξιόπιστο συνομιλητή της κυβέρνησης μέσα στα πανεπιστήμια. Υπό αυτήν την έννοια, το μέτρο της «καθολικής ψηφοφορίας» εξυπηρετεί το δεύτερο σκέλος: την καθολική νομιμοποίηση από όλους τους φοιτητές των εξουσιών που έχει ο πρύτανης ή ο πρόεδρος σε ένα ίδρυμα. Ένας πρόεδρος που στηρίζεται από «όλους τους φοιτητές» (όσους θα κινητοποιούσαν ΔΑΠ και ΠΑΣΠ δηλαδή) μπορεί πολύ πιο εύκολα να παρακάμψει τις αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων από κάποιον που έχει στηριχθεί από κάποιες «απαξιωμένες» καθεστωτικές παρατάξεις(όπως γίνεται σήμερα)...

2ος Χρόνος προσπάθειας εφαρμογής των πρυτανικών-προεδρικών εκλογών στα ΑΕΙ-ΤΕΙ

Η εμπειρία…

Αυτή ακριβώς η μεγάλη σημασία των προεδρικών-πρυτανικών εκλογών για το προχώρημα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης φαίνεται και από την πρεμούρα για την εφαρμογή του νέου μέτρου που έπιασε το υπουργείο, τους καθηγητές, τα ΜΜΕ και τις καθεστωτικές παρατάξεις την περασμένη χρονιά.


Έτσι είδαμε:

1. τη ΔΑΠ στο ΠΑΠΕΙ με την ανοχή-στήριξη της συγκλήτου να επιστρατεύει μπράβους και παρα-κρατικούς με πα-ραλάιζερ. (βλ. φωτογραφία)
2. Την πρυτανεία στο ΑΠΘ να περικυ-κλώνει τη σχολή με μπάτσους, παραβιά-ζοντας το άσυλο!!!
3. Στο πολυτεχνείο Κρήτης ο διαβόητος πρύτανης Γρυσπολλάκης δεν δίστασε να φέρει «φουσκωτούς φίλους του» και να απειλεί τους φοιτητές με επ’ αόριστον κλείσιμο και απώλειες εξαμήνων, όπως έχει κάνει στο παρελθόν.

Παρόλα αυτά οι φοιτητές συλλογικά κατόρθωσαν να απονομιμοποιήσουν τις εκλογές στις περισσότερες σχολές σε όλη την Ελλάδα.

Η στάση των παρατάξεων της επίσημης αριστεράς…

Ωστόσο σε μια τόσο κρίσιμη μάχη για το φοιτητικό κίνημα οι υπόλοιπες αριστερές δυνάμεις πάλι έδειξαν τις χρόνιες ανεπάρκειες τους.

Το ΔΙΚΤΥΟ προσπαθούσε να μας πείσει ότι η νέα ρύθμιση για τις πρυτανικές ήταν πάγια θέση των φοιτητών ερχόμενο σε αντίθεση με μια ολόκληρη επιχειρηματολογία που το φοιτητικό κίνημα έχει αναπτύξει. Ενώ ήταν σαφές επηρεασμένο από τις αντιφάσεις του κεντρικού πολιτικού του φορέα , του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. της θεσμολαγνείας και της αδυναμίας να πάρει επιλογές ρήξης( ήταν βλέπετε και τα 18% στις δημοσκοπήσεις…). Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της ΑΡΕΝ ΠΑΝΤΕΙΟΥ που αν και στήριξε ενεργητικά τις κινητοποιήσεις απέναντι στις πρυτανικές με το νέο νόμο, την επομένη υποχρεώθηκε σε «δημόσια απολογία».

Η ΠΚΣ γενικά στήριξε (αν και με όχι ιδιαίτερη ζέση ) τα πολιτικά πλαίσια για αποχή στις πρυτανικές. Ωστόσο η αδυναμία να αντιληφθεί την κεντρικότητα της μάχης αυτής για το κίνημα, σε συνδυασμό με την ηττοπάθεια που καλλιεργεί την οδήγησαν σε μια συνεχή καταγγελιολογία που πατούσε στη λογική «αφού θα χάσει το κίνημα ας φωνάξω τουλάχιστον». Μάλιστα οι συνάδελφοι της ΠΚΣ φτάσαν στο σημείο να καταγγέλλουν τις κινητοποιήσεις φοιτητικών συλλόγων και να κρατούν ίσες αποστάσεις από τους μπράβους και τους κινητοποιούμενους φοιτητές.


Οι προεδρικές εκλογές στη νομική…

Από όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι είναι κρίσιμη και για τη σχολή μας η εναντίωση στην κεντρική αυτή πλευρά του νέου νόμου. Γνωρίζοντας τη δυσκολία επίτευξης συμμαχιών σε μια ωστόσο σημαντική σκοπιά της μεταρρύθμισης οφείλουμε μαζικά να δώσουμε την απάντησή μας σε όλους όσους θέλουν να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς:


- ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΠΡΟΕΔΡΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΝ ΝΕΟ ΝΟΜΟ.


- ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΘΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ Ή ΠΡΥΤΑΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΙΣ ΑΠΟΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΕ ΑΠΟΧΗ.


- ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΟΥΜΕ ΤΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΛΑΒΕΙ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ.


- ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΛΕΥΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΣΕ ΥΠΕΡΠΡΥΤΑΝΕΙΣ - ΥΠΕΡΠΡΟΕΔΡΟΥΣ ΠΟΥ ΔΥΣΧΕΡΑΙΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΥΠΟΘΗΚΕΥΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ!

Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν.
(ε.α.α.κ.)