κείμενο για τα γεγονότα στην πλατεία Ταξίμ

Για τον αγώνα του τουρκικού λαού στην πλατεία Ταξίμ­

 

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

 

Ο Ταγίπ Ερντογάν,­­ πρόεδρος του κυβερνόντος στην Τουρκία κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), έχοντας κερδίσει δύο δημοψηφίσματα και τρεις βουλευτικές εκλογές, τις τελευταίες μάλιστα με ποσοστό 50% ,κατόρθωσε να θέσει υπό τον έλεγχό του τόσο τους Κεμαλιστές, όσο και τους στρατιωτικούς και τους δικαστικούς. Έχοντας εγκαθιδρύσει στην Τουρκία ένα καθεστώς «νεοφιλελεύθερου εξισλαμισμού» και απολυταρχισμού προχωρούσε με σιγουριά προς την προεδρία του 2014,προσδοκώντας μέσω μιας συνταγματικής αναθεώρησης να καθιερώσει ένα αυστηρά προεδρικό σύστημα.

 

Η ΣΠΙΘΑ ΠΟΥ ΕΒΑΛΕ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΟ

 

Τα σχέδια του Ερντογάν να λύνει και να δένει σαν σουλτάνος στο τουρκικό πριγκιπάτο, χάλασε μια περιβαλλοντική διαμαρτυρία λίγων εκατοντάδων ακτιβιστών εναντίον του σχεδίου «ανάπλασης» του πάρκου Γκεζί, η οποία μετά από τη βάναυση επέμβαση της αστυνομίας στις 30/5 μετατράπηκε σε μαζικό κίνημα αντίστασης εναντίον τόσο του εξισλαμισμού της τουρκικής κοινωνίας, όσο και κυρίαρχα του κρατικού αυταρχισμού και των κυβερνητικών επιλογών. Στην πλατεία Ταξίμ συγκεντρώνονται εδώ και βδομάδες φοιτητές και νεολαία, η μεσαία τάξη της Τουρκίας, η οποία νιώθει ότι όλο και περισσότερο περιθωριοποιείται λόγω του εξισλαμισμού, καθώς και οι μειονότητες των Αλεβιτών και των Κούρδων που μαζί αντιπροσωπεύουν το 30% του πληθυσμού παρά το γεγονός ότι οι μεν τάσσονται υπέρ του Οτσαλάν και οι δε υπέρ του Κεμάλ.

 

Ταυτόχρονα σ αυτό το ανομοιογενές πλήθος της πλατείας Ταξίμ πρωτοστατούν αντικαπιταλιστικές οργανώσεις της Αριστεράς, ενώ κάθε μέρα πραγματοποιούνται διαδηλώσεις εναντίον του Ερντογάν σε όλη την Τουρκία.

 

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ VS ΛΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

 

Ήδη από την πρώτη εβδομάδα οι αστυνομικές δυνάμεις προσπαθούν με ρίψη χημικών και νερού να ανακαταλάβουν την πλατεία. Ο Ερντογάν, αφού αρχικά πρότεινε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το επίμαχο πάρκο και ανακοίνωσε την αναστολή των εργασιών για την «ανάπλαση» του εν αναμονή δικαστικών αποφάσεων, όταν είδε ότι οι συγκεντρώσεις μαζικοποιούνται και ότι το κίνημα καθίσταται επικίνδυνο, άφησε τους άρτους και τα θεάματα και επέστρεψε στη σκληρή καταστολή. Ταυτόχρονα επιχειρεί να συσπειρώσει τη λαϊκή βάση του ΑΚΡ με αντισυγκεντρώσεις των οπαδών του σε Άγκυρα και Κωνσταντινούπολη, ενώ με δηλώσεις του στα Μ.Μ.Ε προσπαθεί να ενεργοποιήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό λέγοντας ότι οι συγκεντρώσεις στην Ταξίμ δεν έχουν στο πλευρό τους τον λαό.

 

Στις 16/6 κορυφώθηκε η σύγκρουση των διαδηλωτών με την αστυνομία αφού όταν αυτή με εντολή του Ερντογάν εκκένωσε την πλατεία, οι διαδηλωτές έστηναν οδοφράγματα για να την επανακαταλάβουν.

Μέχρι στιγμής αστυνομία και κυβέρνηση έχουν σκοτώσει τουλάχιστον 5 διαδηλωτές, έχουν τραυματίσει δεκάδες ακόμη, έχουν απαγάγει και βασανίσει με τη βοήθεια της ελληνικής αστυνομίας έναν αγωνιστή που κατέφυγε στην Ελλάδα για πολιτικό άσυλο, ενώ οι εθελοντές γιατροί που βοηθούν τους τραυματίες διαδηλωτές τίθενται υπό κράτηση.

Στο πολιτικό επίπεδο, ο απολυταρχισμός της κυβέρνησης έχει προκαλέσει αντιδράσεις όχι μόνο-που είναι και το κρίσιμο- από την κοινωνική πλειοψηφία, αλλά και από την τουρκική ελίτ, ακόμη και στο εσωτερικό του ΑΚΡ. Εν τούτοις, το κίνημα δεν έχει καταφέρει μέχρι τώρα να διεμβολίσει τα εργατικά λαϊκά στρώματα, όπου η υπεροπλία του ΑΚΡ διατηρείται, αν και ευάλωτη, γεγονός το οποίο οφείλεται εν μέρει και στο ότι η πολιτική και συνδικαλιστική Αριστερά έχασε θέσεις μάχης και κοινωνικής απεύθυνσης μετά και τη χούντα του Εβρέν τη δεκαετία του ’80.

 

Από την άλλη πρέπει να ληφθούν υπόψη τόσο η οικονομική καταστροφή του 2001-αποτέλεσμα του ΔΝΤ, που μετατόπισε την εργατική βάση από τους κεμαλικούς στους νεοϊσλαμιστές, όσο και κυρίαρχα ότι η τουρκική οικονομία μετά κυβερνήσεως του Ερντογάν λαχανιάζει και προετοιμάζεται το ξέσπασμα μιας κρίσης ίσης με αυτή του 2001, κάτι που κάνει την προεδρική καρέκλα του Ερντογάν να τρίζει υπό την πίεση του λαϊκού παράγοντα.

 

Συν τοις άλλοις, όσον αφορά τη νεολαία, η πολιτική λιτότητας μετά και την επέλαση του ΔΝΤ και την ραγδαία αύξηση της ανεργίας στους νέους την τελευταία δεκαετία, μαζί με την αυταρχική θωράκιση του τουρκικού κράτους και την καταστρατήγηση στοιχειωδών ελευθεριών (π.χ. απαγορεύονται τα φιλιά στους δρόμους της Τουρκίας) γεννούν τόσο στους φοιτητές, όσο και ευρύτερα στη νεολαία της Τουρκίας ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Η νεολαία ενσωματώνει κοινωνικά αιτήματα ανατροπής του πολιτικού καθεστώτος.

 

Όταν η εξέγερση των φοιτητών και των κοσμικών μεσαίων και κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων συναντηθεί με τον βραδυφλεγή, αλλά και πιο επικίνδυνο ξεσηκωμό των πιο εξαθλιωμένων λαϊκών στρωμάτων και με μια πολιτική ξεριζώματος του πολιτικού καθεστώτος, τότε η ηγεμονία του νέο-οθωμανισμού, πολύ περισσότερο η κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη αφήγηση θα αποτελεί παρελθόν και το μέλλον θα γράψουν ριζικές κοινωνικοπολιτικές αλλαγές!

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΛΑΟ!

 

Κύρια πηγή πληροφοριών αποτελεί το απεργιακό φύλλο των εργαζομένων της ΕΡΤ «Αδέσμευτη  Γνώμη»