ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΤΟΥΣ «ΟΡΑΜΑΤΑ», ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΑΣ ΝΙΚΕΣ!

ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ VS ΑΤΟΜΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Νόμιζαν ότι τα πράγματα θα ήταν απλά…

ΜΕΡΟΣ Ι: Η ΑΡΧΗ

Είναι εμφανής εδώ και τρία χρόνια η διαρκής προσπάθεια της Κυβέρνησης να υλοποιήσει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση σε όλη της την έκταση. Αυτό το επιχειρεί είτε με ευθεία εφαρμογή διατάξεων των νόμων είτε με διάφορα κολπάκια που εφευρίσκει όπως ο διάλογος.

Αλλά ο δρόμος δεν είναι πάντα ορθάνοιχτος μπροστά στις προσπάθειες της αφού απέναντι της βρίσκει το φοιτητικό κίνημα, τους συλλογικούς αγώνες των φοιτητών.

Τελικά όμως, τα βρήκαν σκούρα!

ΜΕΡΟΣ ΙΙ: Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Υπό το βάρος της κοινωνικής έκρηξης του Δεκέμβρη καθώς και του φοιτητικού κινήματος των τριών προηγούμενων ετών παρατηρούμε την Κυβέρνηση να αναδιπλώνεται και να καταφεύγει σε ανασχηματισμούς όπως αυτός στο Υπουργείο Παιδείας με τον Άρη Σπηλιωτόπουλο να βγαίνει στο προσκήνιο ως ο νέος Υπουργός με το light προφίλ του που δεν οξύνει τα πνεύματα. Βλέπουμε λοιπόν το Υπουργείο Παιδείας να προσπαθεί να πετύχει τη συναίνεση του φοιτητικού κινήματος, να καταφεύγει σε στημένους ¨διαλόγους¨ από δήθεν μηδενική βάση πράγμα το οποίο συνιστά και πάλι γεγονός που καταδεικνύει ακριβώς το αδιέξοδο στο οποίο έχει φτάσει η Κυβέρνηση μη μπορώντας να εφαρμόσει ανεμπόδιστα την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ: Η ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΩΝ ΠΤΥΧΙΩΝ ΜΑΣ

Ακόμη μία απτή νίκη των συλλογικών αγώνων που αποτέλεσε την κατ’ εξοχήν νίκη του Δεκέμβρη είναι το πάγωμα των ΚΕΣ. Ενώ είχε προβλεφθεί για τον Φλεβάρη η ψήφιση του νόμου για την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στα κέντρα ελευθέρων σπουδών, πράγμα που θα οδηγήσει στην συμπίεση των επαγγελματικών δικαιωμάτων και των δημόσιων πανεπιστήμιων και συνεπώς στην απαξίωση των πτυχίων, το γεγονός ότι το Δεκέμβρη τα κομμάτια της νεολαίας πρωτοστάτησαν στις κινητοποιήσεις και ανέπτυξαν ριζοσπαστικές μορφές πάλης αποτέλεσε τροχοπέδη στα σχέδια της κυβέρνησης. Γι ακόμη μία φορά λοιπόν οι συλλογικοί αγώνες απέδειξαν την αποτελεσματικότητα τους αφού κατόρθωσαν να μην προχωρήσει η Κυβέρνηση στην ψήφιση του νόμου για τα ΚΕΣ.

ΜΕΡΟΣ ΙV: Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗΣ

Παρότι λοιπόν έχουμε ένα Νόμο-Πλαίσιο που έχει ψηφισθεί ήδη από το 2007 και ο οποίος προβλέπει μια σειρά από διατάξεις που στοχεύουν ξεκάθαρα στην ένταση των ρυθμών σπουδών, στη πειθάρχηση του φοιτητικού σώματος και στην αφαίρεση κεκτημένων δικαιωμάτων των φοιτητών που αποκτήθηκαν μέσα από διαρκείς και δύσκολους αγώνες. Τέτοιες διατάξεις είναι οι αλυσίδες μαθημάτων, οι πιστωτικές μονάδες, οι λίστες συγγραμμάτων, τα πειθαρχικά συμβούλια καθώς και η περιστολή του Ασύλου, παρόλα αυτά ο Νόμος-Πλαίσιο στην ουσία παραμένει ανεφάρμοστος σχεδόν στο σύνολό του. Αυτό δεν αποτελεί ένα τυχαίο γεγονός αλλά σηματοδοτεί την αδυναμία της Κυβέρνησης να υλοποιήσει τα σχέδια της για την εκπαίδευση καθώς αντιλαμβάνεται ότι οι μάζες των φοιτητών που κινητοποιούνται θα αντισταθούν απέναντι σε αυτά. Γι αυτό ακριβώς το λόγο προσπαθεί να εφαρμόσει πιο δημοκρατικοφανείς διατάξεις του Νόμου-Πλαισίου όπως είναι οι πρυτανικές εκλογές και οι λίστες συγγραμμάτων που καθόλου δημοκρατικές δεν είναι στην ουσία καθώς εντάσσονται στο Νόμο-Πλαίσιο που διέπεται από ενιαία φιλοσοφία και αποσκοπεί στην εντατικοποίηση του φοιτητικού σώματος.

ΜΕΡΟΣ V: Ο ΡΟΥΣΣΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΘΗΓΗΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ

(ένα όνομα, μια ιστορία-κυριολεκτούμε, ιστορία!)

Και σε επίπεδο σχολής η ίδια η πραγματικότητα επιβεβαιώνει την αξία των μαζικών κινητοποιήσεων όταν η καθηγητική αυθαιρεσία μας χτυπάει την πόρτα. Τρανταχτό είναι το παράδειγμα του πολυσυζητημένου καθηγητή Ρούσσου, ο οποίος εδώ και πολύ καιρό προσπαθούσε επανειλημμένα να πλήξει τις ακαδημαϊκές και τα κεκτημένα δικαιώματα των φοιτητών μετατρέποντας το αμφιθέατρο σε σχολική αίθουσα με διάφορα τεστάκια, με παρουσίες, στέλνοντας τους φοιτητές σε θελήματα και με αποκορύφωμα τη ρατσιστική συμπεριφορά του απέναντι σε αλλοδαπό φοιτητή κάνοντας ακόμη ακόμη και έλεγχο κοινωνικών και πολιτικών φρονημάτων. Απέναντι σε αυτή τη στάση οι φοιτητές με αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και την άσκηση πιέσεων στο καθηγητικό σώμα, έδειξαν ότι τέτοια φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας θα είναι για πάντα καταδικαστέα και πως το φοιτητικό σώμα δεν μένει θεατής απέναντι σε αντιδραστικές και φασιστικές πρακτικές.

ΜΕΡΟΣ VI: ΜΑΖΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Απέναντι λοιπόν σε όσους θέλουν να πλήξουν τα υλικά συμφέροντα των φοιτητών, σε όσους θέλουν τους συλλόγους απονεκρωμένους από τις συλλογικές διαδικασίες και σε όσους θέλουν να κάνουν τις σχολές αποκλειστικά και μόνο κέντρα διασκέδασης και ταξιδιωτικά γραφεία εμείς απαντάμε δυναμικά με συλλογικές διαδικασίες, με αγωνιστικές αποφάσεις των συλλόγων και με διαρκείς κινητοποιήσεις.

ΣΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΝΙΚΗΤΕΣ!

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ!

Ρ.Α.Πα.Ν.- Σ.Α.Φ.Ν.