Τσεκούρι: το εργαλείο για το κόψιμο δέντρων ή ξύλων, αποτελούμενο από ξύλινη λαβή και βαριά κεφαλή με κοφτερή άκρη. Στην αρχαιότητα ο διπλός πέλεκυς μεταξύ των άλλων θρησκευτικοπολιτικών συμβόλιζε την εξουσία του μονάρχη αρχιερέα.
Ως λαός που τιμά τα ήθη και τις παραδόσεις το «τσεκούρι» το περί ου ο λόγος σήμερα είναι από τις κύριες εκφράσεις στο πανεπιστήμιο μιας άλλης εξουσίας-αυθεντίας της καθηγητικής. Απόδειξη τα μαζικά κοψίματα στην τελευταία εξεταστική περίοδο που αφορούν τα 3/5των υποχρεωτικών μαθημάτων:
1 Από 45-50%: γενικό ποινικό, ευρωπαϊκό, ειδικό ενοχικό, σύνθεση ευρωπαϊκού
2 Από 50-60%: πολιτική( και 1 και 2 και σύνθεση!!!), σύνθεση ποινικού, διοικητικό
Αυτά τα αποτελέσματα αν εξετασθούν με βάση το ποιοι είναι οι τομείς που «πρωτοστατούν» στην καθιέρωση όλο και περισσότερων μέτρων επιτήρησης που τελικά κάνουν δυσκολότερους τους όρους εξέτασης θα μπορούσε να διαπιστώσει κανείς ότι υπάρχει άμεση σύνδεση. Πράγματι οι «καινοτόμοι τομείς»(τομέας ιδιωτικού Β και ευρωπαϊκού), με μέτρα βγαλμένα από ένα πανεπιστήμιο των αρχών του 20ου αιώνα π.χ. όπως απαγόρευση εξόδου για οποιονδήποτε λόγο από την αίθουσα συνεχείς αλλαγές αιθουσών και θέσεων εξονυχιστικοί στο όριο της προσβολής έλεγχοι του κώδικα, είναι αυτοί που εμφανίζουν και παραδοσιακά τις μεγαλύτερες «αποτυχίες».
Η κατάσταση αυτή δεν είναι καθόλου ξένη σε σχέση με το πανεπιστήμιο που ονειρεύονται οι εμπνευστές και οι υποστηριχτές των διάφορων αντι-εκπαιδευτικών νομοθετημάτων, ενάντια στα οποία άλλωστε έχουμε δώσει και δίνουμε μαζικές και νικηφόρες μάχες ( Α16, ν πλαίσιο ΚΕΣ κλπ) ως φοιτητές. Είναι φανερό πως το ασφυκτικό αυτό πλαίσιο, μέσα στο οποίο συνδυάζονται οι παγιωμένοι πλέον σκληροί όροι εξέτασης και επιτήρησης με το εντατικό διάβασμα και την αποστήθιση της αχανούς ύλης των συγγραμμάτων της νομικής, γνώσεων δηλαδή αποσπασματικών, που γρήγορα ξεχνιούνται, αφού δεν έχουν καμιά σύνδεση με κάποια συγκεκριμένη κοινωνική πρακτική, δεν μαρτυρά τίποτα άλλο πέρα από το πλαίσιο που θέλουν να διαμορφώσουν για ολόκληρη τη φοιτητική καθημερινότητα. Με τελικό στόχο την εμπέδωση του από τον κάθε φοιτητή, την εντατικοποίηση των σπουδών, την πειθάρχηση του φοιτητικού σώματος και την πάταξη κάθε συλλογικής αντίστασης εν τη γενέσει. Τους ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών και εξέτασης υπερασπίζεται δυναμικά το φοιτητικό κίνημα εδώ και πολλά χρόνια. Γιατί στη θέση του σημερινού φοιτητή θα είναι ο αυριανός εργαζόμενος και στη θέση του καθηγητή που αυθαιρετεί ο εργοδότης που θα εκμεταλλεύεται.
Με όπλο τους συλλογικούς μας αγώνες διεκδικούμε μια καλύτερη καθημερινότητα ένα αξιοπρεπές μέλλον.