ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ… ΔΩΡΑ ΦΕΡΟΝΤΑΣ

Αν κάτι επικαθορίζει την περίοδο που διανύουμε τότε σίγουρα αυτό είναι η παγκόσμια οικονομική κρίση με τον τρόπο με τον οποίο εξειδικεύεται στην εγχώρια οικονομία, δηλαδή με τον κίνδυνο δημοσιονομικής επιτήρησης. Ενώ συμπληρώνονται οι 100 μέρες που ο ίδιος ο πρωθυπουργός ζήτησε για να κριθεί και ο πιο καλόπιστος ωστόσο θα μπορούσε ήδη να διαπιστώσει από τις πρώτες στιγμές της προεκλογικής εκστρατείας και της διακυβέρνησης Πασόκ ότι μόνη στρατηγική του ήταν και είναι η συνέχιση της ίδιας πολιτικής που δυσχεραίνει το παρόν και υποθηκεύει το μέλλον μας, πασπαλισμένης είτε με διάφορες αοριστολογίες, όπως πράσινη ανάπτυξη, είτε με εύηχα ιδεολογήματα , όπως εθνική συναίνεση, διαφάνεια, αξιοκρατία.

Ένταση των αναδιαρθρώσεων σε όλα τα επίπεδα

Συγκεκριμένα «πράσινη ανάπτυξη»: Στην αρχή νομίσαμε πως έτσι κωδικοποιείτο το νέο κατασταλτικό δόγμα (πράσινη από τα ΜΑΤ) ΠΑΣΟΚ με την αστυνομοκρατία στο κέντρο της πόλης και τις εκατοντάδες συλλήψεις και προσαγωγές. Τώρα πλέον έγινε αντιληπτό ότι οικολογική πολιτική είναι να αυξάνεις κατακόρυφα τα τέλη κυκλοφορίας στα παλαιότερα και μεσαίου και μικρού κυβισμού αμάξια για να γεμίσουν τα κρατικά ταμεία!!!

Στο όνομα της αξιοκρατίας καταργήθηκαν τα stage από το δημόσιο τομέα και επεκτάθηκαν στον ιδιωτικό, ενώ στην πραγματικότητα το συγκεκριμένο μέτρο αποτελεί το εναρκτήριο λάκτισμα στην επίθεση στις κατακτήσεις του δημοσίου τομέα καθώς, όπως γίνεται και με τους ωρομίσθιους στην εκπαίδευση, καταργείται κάθε προσδοκία μονιμοποίησής τους.

3 χρονιά μετά, η μητέρα των μαχών Νο2: Η νέα κυβέρνηση όχι μόνο δεν προτίθεται να καταργήσει τους αντιασφαλιστικούς νόμους της προηγούμενης, αλλά αντίθετα οι εξαγγελλόμενες μεταρρυθμίσεις συνεχίζουν την υπονόμευση δημόσιας ασφάλειας και υγείας. Όχι μόνο εξισώνονται τα όρια συνταξιοδότησης των δύο φύλων αλλά και καταργείται ο χαρακτήρας της ασφάλισης ως κοινωνικής, με τη μετατροπή του συστήματος από αναδιανεμητικό(όπου η μια γενιά πληρώνει για την προηγούμενη), σε κεφαλαιοποιητικό (όπου τα χρήματα ατομικά κάθε ασφαλισμένου συγκροτούν κεφάλαιο που θα τζογάρεται είτε από τον ίδιο είτε από το ταμείο και θα δίνει αντίστοιχες αποδώσεις .

Στο όνομα της κρίσης και της επιτήρησης παγώνουν μισθοί, κόβονται επιδόματα , απολύονται εργαζόμενοι ενώ αυξάνονται αρκετά και οι έμμεσοι φόροι. Ακόμα και οι ιδιωτικοποιήσεις που στο όνομα της κρίσης περιορίζονται στην Ελλάδα διευρύνονται, θίγοντας το χαρακτήρα προϊόντων που μέχρι τώρα ήταν δημόσια, αλλά και κατακτήσεις χρόνων των εκεί εργαζομένων.

Ταυτόχρονα με όλες τις τομές στην εργασία επιχειρείται και μια διοικητική αναδιοργάνωση της χώρας. Με το νέο εκλογικό νόμο και το σχέδιο Καποδίστριας 2 από τη μια τίθενται όρια στην ισότιμη συμμετοχή της αριστεράς στο κοινοβούλιο και θωρακίζεται το πολιτικό σύστημα περισσότερο από πιθανούς τριγμούς, ενώ από την άλλη προετοιμάζεται το έδαφος για διαρθρωτικές αλλαγές στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Η ψήφος των μεταναστών είναι σαφές ότι εμπεριέχει θετικά στοιχεία καθώς βγάζει από την ανασφάλεια μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ωστόσο δεν παύει να είναι ένα μερικό μέτρο που μπορεί να αποτελέσει και εφαλτήριο αγριότερης επίθεσης στους μετανάστες που δεν υπάρχουν οι όροι για τη νομιμοποίησή τους.

Η κυβέρνηση επίσης έχοντας τη στήριξη των ΜΜΕ προσπαθεί να επιβάλει ένα κλίμα φόβου στα κατώτερα στρώματα, ώστε να κάνει τα όποια αντιλαϊκά μέτρα να φαίνονται το κατάλληλο φάρμακο για την οικονομική κρίση. Σε αυτήν τη λογική της «εθνικής συναίνεσης» αξιοποιούνται και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των εργαζομένων- ενδεικτικό είναι ότι για πρώτη φορά και ενώ διακυβεύεται από το μισθολογικό μέχρι το ασφαλιστικό μέλλον! του λαού οι ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ δεν προκήρυξαν έστω και την καθιερωμένη απεργία την ημέρα ψήφισης του προϋπολογισμού.

Αντίθετα η περίοδος της οικονομικής κρίσης θα πρέπει να γίνεται αντιληπτή ως περίοδος ακόμα μεγαλύτερων αγώνων για τους εργαζόμενους και τη νεολαία ειδάλλως θα διαμορφωθεί ένα συνολικά δυσκολότερο μέλλον για τις ελευθερίες και τη δυνατότητα να τις διευρύνουμε.

Το επόμενο διάστημα είναι απαραίτητο να σπάσει η συναίνεση στα νέα μέτρα. Οι πρώτες κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα stage, και αυτών στα λιμάνια έδειξαν μια κοινωνική δυναμική. Το επόμενο διάστημα η επίθεση και τα μέτωπα της αλαζονικής κυβέρνησης θα αυξηθούν, ας είναι αντίστοιχες και οι απαντήσεις μας

Η νεολαία μπορεί να αποτελέσει τον παράγοντα αστάθειας στα σχέδιά τους, για να μην πληρώσουν την κρίση και την επιτήρηση τα λαϊκά στρώματα. Συνεχίζουμε με τους δυναμικούς και συλλογικούς μας αγώνες διεκδικώντας καλύτερη καθημερινότητα και καλύτερους όρους εργασίας.

Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν.