![ΡΑΠαΝ-ΣΑΦΝ[εαακ]](http://2.bp.blogspot.com/-3eqj1uMJhFw/Uub8KJRtDCI/AAAAAAAAAyI/HFO09x7FEtU/s1600/logo%2Bpanther3.jpg)
Με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές του ΔΣΑ και στο φόντο ενός εργασιακού μεσαίωνα που επικρατεί αυτή τη στιγμή σε όλους τους χώρους δουλειάς, ανοίγει σχεδόν μόνο του το ζήτημα για τις συνθήκες που επικρατούν και στο δικό μας επάγγελμα, αυτό του δικηγόρου - ναι, αυτού του τύπου που έγραψε 19.000 μόρια στις Πανελλαδικές κι όλοι οι συνομήλικοί του τον ζήλευαν για τη δουλειά που θα πιάσει και τα χρήματα που θα παίρνει. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα στο «νομικό κόσμο» αυτή την περίοδο; Τι αντιμετωπίζει ένας νέος δικηγόρος με το που τελειώσει τη σχολή και βγει στη αγορά εργασίας;
Οι συνθήκες έμμισθης εργασίας έχουν γίνει πλέον καθεστώς στον κλάδο, χωρίς οι έμμισθοι «συνεργάτες» κι οι ασκούμενοι να προστατεύονται με κάποιο τρόπο ή το στοιχειώδες, να μπορούν να αντιδράσουν, με αποτέλεσμα ο παράγοντας της αγοράς να τους επιβάλλει μισθούς και κάτω των 300€! Ας μη ξεχνάμε άλλωστε ότι οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η μηδαμινή κοινωνική ασφάλιση και η πλήρης αναλωσιμότητα των εργαζομένων εξυπηρετεί αφάνταστα τις δικηγορικές εταιρείες και τους δικηγόρους εργοδότες, οι οποίοι θέλουν εργαζόμενους που παρέχουν φτηνή και χωρίς δικαιώματα εργασία. Έτσι, υπό το μανδύα της άσκησης (λέγε με «μαθητεία», γιατί ακόμα δε ξέρεις το επάγγελμα και τώρα το μαθαίνεις…) δικαιολογούνται απόλυτα και το εξοντωτικό ωράριο και οι μηδαμινές αμοιβές.
Τι συμβαίνει όμως όταν «μάθεις» το επάγγελμα, τελειώσεις την άσκηση και ψάξεις για … «πραγματική» δουλειά κι όχι «μαθητεία»; Μη περιμένετε και κανένα «Boston Legal»… Κανένα φίξ ωράριο (το 9π.μ.-5μ.μ έχει… πεθάνει εδώ και πολύ καιρό), κανένας θεσπισμένος μισθός, λύση της συνεργασίας αζημίως ανά πάσα ώρα και στιγμή είναι μόνο μερικά που μας περιμένουν αφού… «μάθουμε» το επάγγελμα. Και σε όλα αυτά έρχονται να κουμπώσουν τέλεια τόσο ο φορολογικός συντελεστής του 26% από το 1ο ευρώ και οι ετήσιες ασφαλιστικές εισφορές που αναλογούν σε 1686,3€ για δικηγόρους 1-5 ετών. Και για να μιλήσουμε με νούμερα και να γίνουμε πιο σαφείς: αν παίρνεις, ως νέος δικηγόρος, 700€ το μήνα, το 26%... πέταξε, δηλαδή 182€ για φόρο και περίπου 140€ το μήνα για τις ασφαλιστικές εισφορές- κάντε μόνοι σας την αφαίρεση για να δείτε τι μένει για ενοίκια, διατροφή, λογαριασμούς και …διασκέδαση.
Ασφαλώς όλα αυτά μόνο ξέχωρα δεν είναι από την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε εμείς ως φοιτητές Νομικής αλλά και ως μελλοντικοί δικηγόροι. Στο παρόν όμως, τα ήσυχα (;) νερά του ελληνικού Πανεπιστημίου έρχονται να ταράξουν οι Πρότυποι Εσωτερικοί Κανονισμοί που στοχεύουν στην (περαιτέρω, όπως συμπεραίνετε από τα προηγούμενα) διάσπαση των πτυχίων μας, στη ρευστοποίηση των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων και στη δημιουργία μιας ολόκληρης νέας γενιάς από πειθήνιους, πλήρως εντατικοποιημένους εργαζόμενους που θα δουλεύουν όλη μέρα, θα παίρνουν τρείς κι εξήντα (377 βγαίνει περίπου από την παραπάνω αφαίρεση αλλά… χαλάλι τα 17€) και δε θα μιλάνε κιόλας, γιατί εποφθαλμιούν πολλοί τη θέση τους.
Όπως και στο ΔΣΑ όμως, έτσι και στη Νομική οι «υπεύθυνοι» (λέγε με Ιωάννης Αδαμόπουλος, με το χρίσμα της Ν.Δ. και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ αντίστοιχα) σιωπούν εκκωφαντικά. Στα χνάρια του «Προέδρου», η «υπεύθυνη δύναμη» της σχολής προσπαθεί με κάθε τρόπο να απονεκρώσει το Σύλλογο, να απαξιώσει τις συλλογικές του διαδικασίες και να φέρει ένα Πανεπιστήμιο όπου όχι μόνο δε θα χωράμε αλλά θα πετιόμαστε κι έξω αν δεν τηρούμε τις προϋποθέσεις (λέγε με διαγραφές στα ν+2 χρόνια).
Αυτό, λοιπόν, είναι το περίφημο μέλλον που μας ετοιμάζουν. Σε αυτό, εμείς απαντάμε πως όχι μόνο δε μας κάνει η… εφεύρεσή τους, αλλά δεσμευόμαστε μάλιστα πως θα παλέψουμε με όσες δυνάμεις έχουμε για το μέλλον που εμείς θέλουμε, για ένα μέλλον με δουλειά κι αξιοπρέπεια.
Οι συνθήκες έμμισθης εργασίας έχουν γίνει πλέον καθεστώς στον κλάδο, χωρίς οι έμμισθοι «συνεργάτες» κι οι ασκούμενοι να προστατεύονται με κάποιο τρόπο ή το στοιχειώδες, να μπορούν να αντιδράσουν, με αποτέλεσμα ο παράγοντας της αγοράς να τους επιβάλλει μισθούς και κάτω των 300€! Ας μη ξεχνάμε άλλωστε ότι οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η μηδαμινή κοινωνική ασφάλιση και η πλήρης αναλωσιμότητα των εργαζομένων εξυπηρετεί αφάνταστα τις δικηγορικές εταιρείες και τους δικηγόρους εργοδότες, οι οποίοι θέλουν εργαζόμενους που παρέχουν φτηνή και χωρίς δικαιώματα εργασία. Έτσι, υπό το μανδύα της άσκησης (λέγε με «μαθητεία», γιατί ακόμα δε ξέρεις το επάγγελμα και τώρα το μαθαίνεις…) δικαιολογούνται απόλυτα και το εξοντωτικό ωράριο και οι μηδαμινές αμοιβές.
Τι συμβαίνει όμως όταν «μάθεις» το επάγγελμα, τελειώσεις την άσκηση και ψάξεις για … «πραγματική» δουλειά κι όχι «μαθητεία»; Μη περιμένετε και κανένα «Boston Legal»… Κανένα φίξ ωράριο (το 9π.μ.-5μ.μ έχει… πεθάνει εδώ και πολύ καιρό), κανένας θεσπισμένος μισθός, λύση της συνεργασίας αζημίως ανά πάσα ώρα και στιγμή είναι μόνο μερικά που μας περιμένουν αφού… «μάθουμε» το επάγγελμα. Και σε όλα αυτά έρχονται να κουμπώσουν τέλεια τόσο ο φορολογικός συντελεστής του 26% από το 1ο ευρώ και οι ετήσιες ασφαλιστικές εισφορές που αναλογούν σε 1686,3€ για δικηγόρους 1-5 ετών. Και για να μιλήσουμε με νούμερα και να γίνουμε πιο σαφείς: αν παίρνεις, ως νέος δικηγόρος, 700€ το μήνα, το 26%... πέταξε, δηλαδή 182€ για φόρο και περίπου 140€ το μήνα για τις ασφαλιστικές εισφορές- κάντε μόνοι σας την αφαίρεση για να δείτε τι μένει για ενοίκια, διατροφή, λογαριασμούς και …διασκέδαση.
Ασφαλώς όλα αυτά μόνο ξέχωρα δεν είναι από την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε εμείς ως φοιτητές Νομικής αλλά και ως μελλοντικοί δικηγόροι. Στο παρόν όμως, τα ήσυχα (;) νερά του ελληνικού Πανεπιστημίου έρχονται να ταράξουν οι Πρότυποι Εσωτερικοί Κανονισμοί που στοχεύουν στην (περαιτέρω, όπως συμπεραίνετε από τα προηγούμενα) διάσπαση των πτυχίων μας, στη ρευστοποίηση των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων και στη δημιουργία μιας ολόκληρης νέας γενιάς από πειθήνιους, πλήρως εντατικοποιημένους εργαζόμενους που θα δουλεύουν όλη μέρα, θα παίρνουν τρείς κι εξήντα (377 βγαίνει περίπου από την παραπάνω αφαίρεση αλλά… χαλάλι τα 17€) και δε θα μιλάνε κιόλας, γιατί εποφθαλμιούν πολλοί τη θέση τους.
Όπως και στο ΔΣΑ όμως, έτσι και στη Νομική οι «υπεύθυνοι» (λέγε με Ιωάννης Αδαμόπουλος, με το χρίσμα της Ν.Δ. και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ αντίστοιχα) σιωπούν εκκωφαντικά. Στα χνάρια του «Προέδρου», η «υπεύθυνη δύναμη» της σχολής προσπαθεί με κάθε τρόπο να απονεκρώσει το Σύλλογο, να απαξιώσει τις συλλογικές του διαδικασίες και να φέρει ένα Πανεπιστήμιο όπου όχι μόνο δε θα χωράμε αλλά θα πετιόμαστε κι έξω αν δεν τηρούμε τις προϋποθέσεις (λέγε με διαγραφές στα ν+2 χρόνια).
Αυτό, λοιπόν, είναι το περίφημο μέλλον που μας ετοιμάζουν. Σε αυτό, εμείς απαντάμε πως όχι μόνο δε μας κάνει η… εφεύρεσή τους, αλλά δεσμευόμαστε μάλιστα πως θα παλέψουμε με όσες δυνάμεις έχουμε για το μέλλον που εμείς θέλουμε, για ένα μέλλον με δουλειά κι αξιοπρέπεια.
