«η Ελλάς είναι ένας ασθενής, ο οποίος πρέπει να τεθεί επί της χειρουργικής κλίνης…» Γ. Παπαδόπουλος

Αυτές τις ιδέες φαίνεται ότι ενστερνίζεται και ο νέος Υπουργός Δικαιοσύνης Δένδιας και ανακοίνωσε τις νέες καινοτομίες του κατασταλτικού κρατικού μηχανισμού:

· Ποινικοποίηση της κουκούλας

· Περιύβριση αρχής-αυτόφωρο έγκλημα

· Νέα πάνοπλη αστυνομική ομάδα «γρήγορης επέμβασης»

Είναι σαφές ότι η περίοδος στιγματίζεται από την τεράστια κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη που η νεολαία, νέοι εργαζόμενοι με ελαστική επισφαλή εργασία, μετανάστες εξέφρασαν στους δρόμους την τεράστια λαϊκή οργή που παρήχθη χρόνια τώρα από τις ακολουθούμενες πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων. Μια έκρηξη που προκάλεσε φθορά στην κυβέρνηση, στο πολιτικό σύστημα συνολικά και ασκεί ακόμη πιέσεις.

Εν όψει και της τεράστιας οικονομικής κρίσης που οι κυβερνήσεις επιχειρούν να την υπερβούν μεταφέροντας τα βάρη της στις πλάτες των εργαζομένων με μαζικές απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις, διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, παράγεται διευρυμένη κοινωνική δυσαρέσκεια που μπορεί να μεταφραστεί σε μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας και άρα κατοχύρωση διεκδικήσεων.

Σ’ αυτό το φόντο καθόλου τυχαία δεν είναι η αναβάθμιση της κρατικής καταστολής, αντίθετα συνιστά μια σαφή προσπάθεια καταστολής των κινητοποιούμενων στρωμάτων αλλά και να εγγραφεί ο φόβος στα πληττόμενα στρώματα, ώστε να αποτραπεί η όξυνση των λαϊκών και νεολαιίστικων αγώνων.

Στα γεγονότα του δικού μας Δεκέμβρη αντιμετωπίσαμε την πλήρη έκφραση της κρατικής καταστολής σε φυσικό επίπεδο: μαζικές συλλήψεις εκατοντάδων διαδηλωτών, ασύστολη ρίψη χημικών και δακρυγόνων, δίκες μαθητών με τον τρομονόμο στη Λάρισα, αστυνομοκρατία του κέντρου της Αθήνας, διαρκείς έλεγχοι και προσαγωγές που ακόμη συνεχίζονται…

Μετά από τέτοιου μεγέθους κοινωνικά γεγονότα είναι ξεκάθαρη η ενεργοποίηση παρακρατικών μηχανισμών με ακροδεξιά και φασιστικά στοιχεία να επιφέρουν χτυπήματα με ειδικό πολιτικό συμβολισμό και στόχο. Η χειροβομβίδα στο στέκι μεταναστών, η δολοφονική επίθεση με βιτριόλι από την εργοδοσία στη συνδικαλίστρια και μετανάστρια καθαρίστρια Κ.Κούνεβα, οι διαρκείς επιθέσεις της Χρυσής Αυγής σε αγωνιστές και μετανάστες, η μείωση της ποινής του Χρυσαυγίτη δολοφόνου Περίανδρου προσπαθούν όλα να τρομοκρατήσουν το λαϊκό κίνημα και να νομιμοποιήσουν όχι απλά συντηρητικά, αλλά ακραία φασιστικά ιδεολογήματα στην ελληνική κοινωνία (τυχαία άλλωστε δεν είναι, ως μια δευτερεύουσα όψη, η προσπάθεια νομιμοποίησης και πολιτικής ύπαρξης της Φ.Ο.Σ. στις σχολές, της νεολαίας του ΛΑΟΣ, που συσπειρώνει φασιστικά στοιχεία και μέλη της Χρυσής Αυγής).

Στη βάση αυτή για την κυβέρνηση, αφού αδυνατεί να επαναοικοδομήσει την κοινωνική συναίνεση και να νομιμοποιήσει τις επιλογές της σε εργασία και εκπαίδευση, προκύπτει η ανάγκη κατασταλτικής θωράκισης, η ανάγκη να διασπείρει τον τρόμο στα πληττόμενα στρώματα, ιδίως σε αυτά που την τελευταία περίοδο βγήκαν στο προσκήνιο με τους αγώνες και τις ριζοσπαστικές μορφές πάλης τους.

Η επαναφορά του χουντικού νόμου για την περιύβριση οργάνου, η ποινικοποίηση της κουκούλας και κάθε αντικειμένου που καλύπτει τα χαρακτηριστικά του προσώπου (όπως το μαντήλι που προστατεύει τους διαδηλωτές από τα δακρυγόνα!), η ένταση της αστυνομοκρατίας και η διεύρυνση των δυνατοτήτων των αστυνομικών δυνάμεων να επεμβαίνουν σε κάθε σφαίρα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής διαγράφουν μια επικίνδυνη και τρομακτική κοινωνική πραγματικότητα. Μια κοινωνία απόλυτου και σφαιρικού ελέγχου κάθε όψης της κοινωνικής δραστηριότητας, μια πραγματικότητα που αγγίζει τα όρια του αστυνομικού κράτους, μια πραγματικότητα επικίνδυνου στενέματος των κοινωνικών ελευθεριών.

Η ωμή καταστολή συνοδεύεται από την παρακολούθηση με κάμερες των διαδηλώσεων, της εργασίας και «αποδοτικότητας» των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, της πολιτικοκοινωνικής δραστηριότητας της νεολαίας στα πανεπιστήμια. Η γυάλα της επιτήρησης και η επιβολή της κοινωνικής πειθάρχησης τείνει να διευρύνεται όταν οι κυβερνήσεις συναντούν αναχώματα από τους κοινωνικούς αγώνες στις επιλογές τους.

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται η στοχευμένη επίθεση που δέχεται από τα κόμματα εξουσίας το πανεπιστημιακό Άσυλο. Είναι σαφής η

προσπάθεια περιστολής του στα πλαίσια του νέου νόμου-πλαίσιο, αλλά και πλήρους άρσης του καθώς στεγάζει όλους τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες που το κίνημα έχει δώσει δεκαετίες τώρα, συμπυκνώνει και συμβολίζει τις κατοχυρωμένες λαϊκές ελευθερίες αλλά και τις νίκες που έχει κερδίσει και διατηρεί το λαϊκό κίνημα, συνιστά ένα χώρο πολιτικής δραστηριότητας και διεκδικήσεων που οι κυβερνήσεις με κάθε τρόπο προσπαθούν να «διαλύσουν». Κι αυτό γιατί η άρση του θα αποτελέσει ένα συνολικό κατασταλτικό χτύπημα για τα αγωνιζόμενα στρώματα.

Η κρατική δολοφονία της Κατερίνας Γκουλιώνη, φυλακισμένης που πάλευε για τα δικαιώματα των κρατουμένων και ενάντια στο βασανιστήριο του κολπικού ελέγχου ανοίγει μια ακόμα τρύπα στη βιτρίνα που μας παρουσιάζουν. Ανοίγει για άλλη μια φορά τα σκοτεινά υπόγεια στο «κράτος δικαίου» που ευαγγελίζονται όπου στοιβάζονται άνθρωποι (στην πλειοψηφία μετανάστες, τοξικομανείς, υπόδικοι για χρέη, πολιτικοί κρατούμενοι και συλληφθέντες σε διαδηλώσεις) που τους στερούν αυτονόητα δικαιώματα και την ίδια την αξιοπρέπεια.

Βρισκόμαστε, λοιπόν, σε μια κρίσιμη καμπή. Μια περίοδο που επιχειρείται η περιστολή και άρση στοιχειωδών λαϊκών ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, ακόμη και κάποιων που μέχρι πρότινος θεωρούνταν αναφαίρετα, όπως αυτό της συγκέντρωσης και διαμαρτυρίας. Μια περίοδο που επιχειρείται να υπερκεραστεί η οικονομική κρίση μέσα από την καταπάτηση εργασιακών και ασφαλιστικών κεκτημένων.

Ή θα υποστούμε το μέλλον που ετοιμάζεται για τους εργαζομένους και τη νεολαία, της ανεργίας και της επισφαλούς εργασίας, της πειθάρχησης και της υποταγής, της εργοδοτικής τρομοκρατίας, της παρακολούθησης και της καταστολής…

Ή θα απαντήσουμε με το μόνο όπλο που έχει δώσει η ιστορία, με τους συλλογικούς, μαζικούς αγώνες μας που κατοχυρώνουν κεκτημένα και νίκες, που συντρίβουν την τρομοκρατία στους δρόμους, που φέρνουν το λαϊκό παράγοντα σε καλύτερες θέσεις μάχης…

Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, η Κατερίνα Γκουλιώνη, οι δολοφονημένοι από την αστυνομία μετανάστες τις Κυριακές στην Πέτρου Ράλλη, οι Κωνσταντίνες Κούνεβες του κόσμου αυτού, ξεχείλισαν το ποτήρι…

ΟΙ ΛΑΪΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ!

Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν.