ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ VS ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ: Σημειώσατε 1-0

Η κοινωνική έκρηξη που ξέσπασε με αφορμή τη δολοφονία του δεκαπεντάχρονου μαθητή συντάραξε και το ελληνικό πανεπιστήμιο καθ’ όλη τη διάρκεια του Δεκέμβρη. Η εισβολή των μαζών στο προσκήνιο, η υιοθέτηση από αυτές δυναμικών μορφών πάλης και συγκρουσιακής λογικής με τις δυνάμεις καταστολής δεν άφησε αμέτοχη και τη σπουδάζουσα νεολαία. Το πανεπιστημιακό άσυλο ανέδειξε για ακόμη μια φορά το νόημά του σαν χώρος ανάπτυξης και υποδοχής ριζοσπαστικών κινημάτων, οι σχολές το χαρακτήρα τους σαν χώροι πολιτικοποίησης και ριζοσπαστικοποίησης των φοιτητών, ενώ παράλληλα διεξάγονταν μαζικότατες και ζωντανές γενικές συνελεύσεις που στα πλαίσια του γενικότερου αναβρασμού κατέληγαν σε μάχιμες και αγωνιστικές αποφάσεις.

Εδώ και καιρό όμως, καθόλου τυχαία, ανακινείται από τις καθεστωτικές παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ μια παλιά και γνώριμη για τον φοιτητικό σύλλογο της Νομικής ιστορία: αυτή της συγκρότησης καταστατικού! Καθόλου πρωτοφανής δεν είναι για τις πολιτικές δυνάμεις εκείνες που μέσα στο σύλλογο συντάσσονται με το νόμο-πλαίσιο και τις κατευθύνσεις των εκάστοτε κυβερνητικών επιτελείων, η προσπάθεια για τη συγκρότηση ενός καταστατικού εναρμονισμένου πλήρως με τη λογική και το πνεύμα του νόμου-πλαίσιο και τη νομιμοποίηση του νόμου που ορίζει ότι οι σύλλογοι δεν είναι νόμιμοι χωρίς επικυρωμένο καταστατικό! Μιας λογικής που φαντάζει τους φοιτητικούς συλλόγους απονεκρωμένους και ανίκανους να λαμβάνουν αγωνιστικές αποφάσεις, τις γενικές συνελεύσεις σπάνιες έως ανύπαρκτες και τις συλλογικές διαδικασίες τόσο γραφειοκρατικοποιημένες ώστε οι φοιτητές να μη μπορούν αδιαμεσολάβητα και μαζικά να παλέψουν για τα κεκτημένα δικαιώματά τους που αφορούν τη καθημερινότητά τους, τους ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών και όρους εξέτασης, τα επαγγελματικά και εργασιακά τους δικαιώματα.

Και η στάση της ΔΑΠ είναι πάγια και γνώριμη για το σύλλογο. Χρόνια τώρα, «υπερηφανεύεται», προσπαθεί σα το μακρύ χέρι της κυβέρνησης μέσα στα πανεπιστήμια, να περάσει το χουντικής εμπνεύσεως καταστατικό της στο φοιτητικό σύλλογο Νομικής με τις δύο συνελεύσεις το χρόνο και με προτάσεις που απαγορεύουν τις καταλήψεις και ορίζουν μεταφυσικές απαρτίες για τις διαδικασίες των φοιτητών, ακριβώς για να πατάξουν εν τη γενέσει κάθε φωνή αντίστασης, κάθε συλλογική πρακτική που θέτει αναχώματα στις κυρίαρχες επιλογές της κυβέρνησής τους μέσα στο πανεπιστήμιο!

Αλλά η στάση της ΠΑΣΠ επιβεβαιώνει πια τη λογική που τη θέλει πάγιο υποστηρικτή των αντιδραστικών κατευθύνσεων μέσα στο πανεπιστήμιο. Είναι τρομακτικό πως, μετά το Δεκέμβρη, με αυτήν ακριβώς τη στάση της συναινεί στη διατήρηση της ομαλότητας, του τριπτύχου «ησυχία-τάξη-ασφάλεια» και στην απόκρυψη των συνταρακτικών γεγονότων του Δεκέμβρη που φανέρωσαν μια σειρά από αιτίες που δημιουργούσαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις με τις μεταρρυθμίσεις τους σε εκπαίδευση και εργασία και που προκάλεσαν το ξέσπασμα και την οργή διάφορων κοινωνικών στρωμάτων, και προτείνει εν τέλει ένα καταστατικό ίδιο με της ΔΑΠ. Γιατί μπορεί να ισχυρίζεται πως το καταστατικό της είναι πιο προοδευτικό αλλά είναι σαφές ότι η λογική του είναι η ίδια, ο αριθμός των προτεινόμενων συνελεύσεων το ίδιο μικρός και η κατεύθυνσή του το ίδιο αντιδραστική.

Προκλητική ωστόσο, μπορεί να χαρακτηριστεί και η στάση του Δικτύου και της ΠΚΣ στο σχετικό διοικητικό συμβούλιο που πραγματοποιήθηκε. Είναι απαράδεκτο μετά το Δεκέμβρη, κατά τον οποίο οι μαζικές συλλογικές διαδικασίες πρωταγωνίστησαν με τις μαζικές τους αποφάσεις στις κινητοποιήσεις, αντιπαρατέθηκαν με την αυταρχική κυβέρνηση των δολοφόνων και πάλεψαν ενάντια σε αυτούς που έρχονται να πλήξουν τα συμφέροντά τους, να υιοθετούν την αντιδραστική προπαγάνδα, να μιλούν για τον αποσυγκροτημένο σύλλογο των φοιτητών και εν τέλει να ρίχνουν νερό στο μύλο του αντιπάλου με το να απαξιώνουν τις γενικές συνελεύσεις (χαρακτηριστικό είναι ότι η ΠΚΣ πολύ συχνά αποχωρεί από τις Γενικές Συνελεύσεις), να απομαζικοποιούν τις συλλογικές διαδικασίες και να συκοφαντούν το φοιτητικό κίνημα!

Εμείς θεωρούμε ότι είναι ξεκάθαρη η προσπάθεια των καθεστωτικών παρατάξεων να επιβάλλουν βάσει των συσχετισμών μια κατεύθυνση στο σύλλογο που θα επιχειρεί να υπερκεράσει τους ίδιους τους κοινωνικούς συσχετισμούς (που στο πεδίο των μαζών διαμορφώνουν το κίνημα όταν π.χ. το Δεκέμβρη η κυβερνητική παράταξη ήταν πολιτικά εξόριστη από τους συλλόγους) και που αφήνουν νίκες για το σύλλογο και το φοιτητικό σώμα.

Είναι επίσης σαφές πως όταν κατεύθυνση της κυβέρνησης αποτελεί η προσπάθεια άρσης της δυνατότητας για τη διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων και την ανάπτυξη νικηφόρων κινημάτων και άρσης των πολιτικοσυνδικαλιστικών ελευθεριών τους, όταν τα ΜΜΕ και σύσσωμο το πολιτικό σύστημα κατασυκοφαντούν το φοιτητικό κίνημα, τις μαζικές διαδικασίες και τις πρακτικές του, με το να ενισχύουν οι πολιτικές δυνάμεις μέσα στη σχολή την ίδια λογική ναρκοθετούν τη δυνατότητα διεξαγωγής συχνών και μαζικών συνελεύσεων, την άμεση δράση των ίδιων των φοιτητών για τη διεκδίκηση των συμφερόντων τους, ενώ αντίθετα συμβάλλουν στην αποπολιτικοποίηση των φοιτητών και την ανάθεση της λύσης των προβλημάτων τους σε παρατάξεις και φοιτητοπατέρες.

Το ίδιο το φοιτητικό κίνημα θα υπερασπιστεί τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες με τις οποίες συγκροτείται, αναπτύσσεται και πετυχαίνει νίκες. Οι ίδιοι οι φοιτητές με τις συλλογικές τους διαδικασίες θα απαντήσουν ηχηρά μέσω των γενικών συνελεύσεών τους σε όποιον επιχειρεί να άρει τα κεκτημένα τους και να καταστείλει την δυνατότητά τους να διεκδικούν τα δικαιώματά τους!!!

Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν.